آیا بین دارو و دعا، در شفای بیماری تعارض است؟


پاسخ استاد رحیم پور ازغدی به شبهه گسترده این روزها



+ 
17

- 
0

عرض x طول

دکمه اشتراک گذاري تلگرام ارسال ويدئو در تلگرام

ارسال نظر
CAPTCHA
کد امنیتی زیر را وارد نمایید.
Image CAPTCHA
Enter the characters shown in the image.
نظرات
(برای مشاهده نظرات کلیک کنید)
  • بله دقیقا درسته هردو عامل دخیله اما یکی به تنهایی نمیشه و گاههدیکی بر دیگری غالب میشود

  • مهمان 98/12/27 ساعت 17:15

    سهیم سازی بندگان با خداوند درشکل گیری رخدادهای خیر، بزرگ ترین گناه نابخشودنی است
    ---
    « وَلَقَدْ أُوحِيَ إِلَيْكَ وَإِلَى الَّذِينَ مِنْ قَبْلِكَ لَئِنْ أَشْرَكْتَ لَيَحْبَطَنَّ عَمَلُكَ وَلَتَكُونَنَّ مِنَ الْخَاسِرِينَ » ﴿ایه ۶۵ سوره زمر﴾ و « إِنَّ اللَّهَ لَا يَغْفِرُ أَنْ يُشْرَكَ بِهِ وَيَغْفِرُ مَا دُونَ ذَلِكَ لِمَنْ يَشَاءُ وَمَنْ يُشْرِكْ بِاللَّهِ فَقَدِ افْتَرَى إِثْمًا عَظِيمًا » ﴿آیه ۴۸ سوره نساء﴾ و « إِنَّ اللَّهَ لَا يَغْفِرُ أَنْ يُشْرَكَ بِهِ وَيَغْفِرُ مَا دُونَ ذَلِكَ لِمَنْ يَشَاءُ وَمَنْ يُشْرِكْ بِاللَّهِ فَقَدْ ضَلَّ ضَلَالًا بَعِيدًا » ﴿آیه ۱۱۶ سوره نساء﴾.
    بزرگ ترین و بد ترین و منفور ترین گناه نابخشودنی نزد خداوند که حتی پیامبران را نسبت به امکان گرفتار شدن به آن هشدار داده است سهیم سازی بندگان در رخدادهای خیر , ودر دفع شر و سایر بلایا است و به حکم صریح قرآن رساندن خیر و دفع شر و زدایش بلاها فقط از ویژگیهای منحصر به خداوند می باشند ؛ و آفریدگان اعم از مقرب خدا و غیر مقرب بعلت محدودیت دانش ناچیز و ناقص خود در تحقق رسیدن خیر و دفع شر و در تاثیر گذاری بر علم و اراده حکیمانه ی فراگیر خدا وند در این زمینه هیچ سهم و تاثیری ندارند.
    خداوند در سر تا سر قرآن کریم دست رسی بشر به بهترین و بزرگ ترین نعمت حبات بخش سرنوشت سار را که هدایت به راه درست و راستین الهی است و همچنان رسیدن به سایر نعمتها مانند همه ی خوشیها و سلامتی از آفتها و از بلایا را به خود منحصر ساخته است.
    خداوند به بشر هشدار داده است که اگر بندگان را در این دست رسیها با ذات اقدس او سهیم سازد و بگوید: تو و خدا یا اگر تو نبودی یا او نبود چنین این و چون آن خوبی و خوشی به من و ما نمی رسید (؟!) این نعمتها را ازو بگیرد و او را نیز از آثار نیک اعمال خود محروم سازد: ؟؟؟!!!
    قرآن کریم در باره انحصار رساندن همه ی نعمتهای بشر به دات اقدس او این گونه روشن گری می کند:
    « إِنَّكَ لَا تَهْدِي مَنْ أَحْبَبْتَ وَلَكِنَّ اللَّهَ يَهْدِي مَنْ يَشَاءُ وَهُوَ أَعْلَمُ بِالْمُهْتَدِينَ » ﴿آیه ۵۶ سوره قصص﴾ و « مَا أَصَابَكَ مِنْ حَسَنَةٍ فَمِنَ اللَّهِ وَمَا أَصَابَكَ مِنْ سَيِّئَةٍ فَمِنْ نَفْسِكَ وَأَرْسَلْنَاكَ لِلنَّاسِ رَسُولًا وَكَفَى بِاللَّهِ شَهِيدًا»﴿آیه ۷۹ سوره نساء﴾ و «... وَمَا رَمَيْتَ إِذْ رَمَيْتَ وَلَكِنَّ اللَّهَ رَمَى وَلِيُبْلِيَ الْمُؤْمِنِينَ مِنْهُ بَلَاءً حَسَنًا إِنَّ اللَّهَ سَمِيعٌ عَلِيمٌ ﴿آیه ۱۷ سوره أنفال﴾ و « ... وَمَا النَّصْرُ إِلَّا مِنْ عِنْدِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ عَزِيزٌ حَكِيمٌ » ﴿آیه ۱۰ سوره أنفال﴾ و « فَلَمْ تَقْتُلُوهُمْ وَلَكِنَّ اللَّهَ قَتَلَهُمْ وَمَا رَمَيْتَ إِذْ رَمَيْتَ وَلَكِنَّ اللَّهَ رَمَى وَلِيُبْلِيَ الْمُؤْمِنِينَ مِنْهُ بَلَاءً حَسَنًا إِنَّ اللَّهَ سَمِيعٌ عَلِيمٌ »﴿آیه ۱۷ سوره أنغال﴾ و...
    خداوند حتی مهربانی پیامبر در زمان زندگی آن حضرت را به خود نسبت داده است « فَبِمَا رَحْمَةٍ مِنَ اللَّهِ لِنْتَ لَهُمْ وَلَوْ كُنْتَ فَظًّا غَلِيظَ الْقَلْبِ لَانْفَضُّوا مِنْ حَوْلِكَ فَاعْفُ عَنْهُمْ وَاسْتَغْفِرْ لَهُمْ وَشَاوِرْهُمْ فِي الْأَمْرِ فَإِذَا عَزَمْتَ فَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُتَوَكِّلِينَ » ﴿آیه ۱۵۹ سوره آل عمران﴾.
    خداوند نیز برای تاکید مفاهیم قرآنی فوق وجود توان همیشگی فرا طبیعی و دانش همیشگی فرا طبیعی را نزد پبامبران در قرآن نفی کرده است:« قُلْ لَا أَمْلِكُ لِنَفْسِي نَفْعًا وَلَا ضَرًّا إِلَّا مَا شَاءَ اللَّهُ وَلَوْ كُنْتُ أَعْلَمُ الْغَيْبَ لَاسْتَكْثَرْتُ مِنَ الْخَيْرِ وَمَا مَسَّنِيَ السُّوءُ إِنْ أَنَا إِلَّا نَذِيرٌ وَبَشِيرٌ لِقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ » ﴿آیه ۱۸۸ سوره أعراف﴾.
    خداوند در قرآن تاکید می کند بجز چند مورد معجزه تحقق یافته توسط او برای چند تن از پیامبران ، بعلت اقدام همیشگی مشرکان و کافران به تکذیب و متهم ساختن پیامران الهی به سحر و جادو از ارسال معجزه های دیگری خود داری کرده : « وَمَا مَنَعَنَا أَنْ نُرْسِلَ بِالْآيَاتِ إِلَّا أَنْ كَذَّبَ بِهَا الْأَوَّلُونَ وَآتَيْنَا ثَمُودَ النَّاقَةَ مُبْصِرَةً فَظَلَمُوا بِهَا وَمَا نُرْسِلُ بِالْآيَاتِ إِلَّا تَخْوِيفًا ﴿۵۹ سوره اسراء﴾ و فرموده که معجزه های فرا طبیعی را فقط به اقدامهای هراس آفرین منحصر ساخته است.
    قرآن کریم در آیات زیر سهیم سازی بندگان و سایر آفریده ها با خداوند را به بزرگ ترین ظلم و سترگ ترین جنایت توصیف نموده و تهدید کرده است که گناه بزرگ سهیم سازی را نمی بخشد:
    « وَإِذْ قَالَ لُقْمَانُ لِابْنِهِ وَهُوَ يَعِظُهُ يَا بُنَيَّ لَا تُشْرِكْ بِاللَّهِ إِنَّ الشِّرْكَ لَظُلْمٌ عَظِيمٌ » ﴿آیه ۱۳ سوره لقمان﴾ و« إِنَّ اللَّهَ لَا يَغْفِرُ أَنْ يُشْرَكَ بِهِ وَيَغْفِرُ مَا دُونَ ذَلِكَ لِمَنْ يَشَاءُ وَمَنْ يُشْرِكْ بِاللَّهِ فَقَدِ افْتَرَى إِثْمًا عَظِيمًا » ﴿آیه ۴۸ سوره نساء﴾ و « إِنَّ اللَّهَ لَا يَغْفِرُ أَنْ يُشْرَكَ بِهِ وَيَغْفِرُ مَا دُونَ ذَلِكَ لِمَنْ يَشَاءُ وَمَنْ يُشْرِكْ بِاللَّهِ فَقَدْ ضَلَّ ضَلَالًا بَعِيدًا » ﴿آیه ۱۱۶ سوره نساء﴾.خداوند در آیات فوق تهدید کرده که گناه بزرگ سهیم سازی را نمی بخشد.
    باید سر کردگان تشیع باطل و عوام فریب لندنی را در رسانه های عمومی یا در زندان در سمینارهایی به مناظره های قرانی – عقلی کشاند و آنان را که مجملات قرآن و احادیث جعلی متضاد با قرآن را با نادیده گرفتن محکمات مفصل قرآن ابزار گمراهی افکار عمومی قرار داده اند توسط دین شناسان قرآن شناس مؤمن و وفا دار به دین حق خداوند و قرآن و پیرو صدوق مذهب قرآنی اهل بیت پیامبر با ادله ی قرآنی محکم و مفصل و اصول متین استدلال عقلی رسوا و محکوم ساخت و آنان را از سلاح مظلوم نمایی شیادانه ی عوام فریب محروم کرد و مزدوری و نوکری آنان را در خدمت به صهیونیسم و استکبار فاش و آشکار نمود و دشمنی آنان را با اهل بیت پیامبر که با ترفندهای جعلی عوام فریب انجام می دهند و مذهب تشیع را در جهان اسلام بد نام و منفور می سازند نقش بر آب کرد.
    اگر این رسوا سازی با سلاح علمی قرآن و عقل امروز که با لطف الهی حکومت نظام اسلامی در ایران در قدرت است انجام نگیرد فردا دیر است و خدا به ما رحم نخواهد کرد و ما را نخواهد بخشید.
    اگر امروز تلاش صادقانه برای پاگ سازی مذهب فقهی حق تشیع از بدعتهای دورانهای طاغوتها و از ترفندهای عالم نماهای درباری این طاغوتها شروع نشود و ادامه نیابد و به سر انجام خدا پسندانه نرسد فردا بسیار دیر است و خدا و پیامبر و اهل بیت مطهر آن حضرت ما را هرگز نخواهند بخشید.

  • مهمان 98/12/27 ساعت 17:15

    سهیم سازی بندگان با خداوند درشکل گیری رخدادهای خیر، بزرگ ترین گناه نابخشودنی است
    ---
    « وَلَقَدْ أُوحِيَ إِلَيْكَ وَإِلَى الَّذِينَ مِنْ قَبْلِكَ لَئِنْ أَشْرَكْتَ لَيَحْبَطَنَّ عَمَلُكَ وَلَتَكُونَنَّ مِنَ الْخَاسِرِينَ » ﴿ایه ۶۵ سوره زمر﴾ و « إِنَّ اللَّهَ لَا يَغْفِرُ أَنْ يُشْرَكَ بِهِ وَيَغْفِرُ مَا دُونَ ذَلِكَ لِمَنْ يَشَاءُ وَمَنْ يُشْرِكْ بِاللَّهِ فَقَدِ افْتَرَى إِثْمًا عَظِيمًا » ﴿آیه ۴۸ سوره نساء﴾ و « إِنَّ اللَّهَ لَا يَغْفِرُ أَنْ يُشْرَكَ بِهِ وَيَغْفِرُ مَا دُونَ ذَلِكَ لِمَنْ يَشَاءُ وَمَنْ يُشْرِكْ بِاللَّهِ فَقَدْ ضَلَّ ضَلَالًا بَعِيدًا » ﴿آیه ۱۱۶ سوره نساء﴾.
    بزرگ ترین و بد ترین و منفور ترین گناه نابخشودنی نزد خداوند که حتی پیامبران را نسبت به امکان گرفتار شدن به آن هشدار داده است سهیم سازی بندگان در رخدادهای خیر , ودر دفع شر و سایر بلایا است و به حکم صریح قرآن رساندن خیر و دفع شر و زدایش بلاها فقط از ویژگیهای منحصر به خداوند می باشند ؛ و آفریدگان اعم از مقرب خدا و غیر مقرب بعلت محدودیت دانش ناچیز و ناقص خود در تحقق رسیدن خیر و دفع شر و در تاثیر گذاری بر علم و اراده حکیمانه ی فراگیر خدا وند در این زمینه هیچ سهم و تاثیری ندارند.
    خداوند در سر تا سر قرآن کریم دست رسی بشر به بهترین و بزرگ ترین نعمت حبات بخش سرنوشت سار را که هدایت به راه درست و راستین الهی است و همچنان رسیدن به سایر نعمتها مانند همه ی خوشیها و سلامتی از آفتها و از بلایا را به خود منحصر ساخته است.
    خداوند به بشر هشدار داده است که اگر بندگان را در این دست رسیها با ذات اقدس او سهیم سازد و بگوید: تو و خدا یا اگر تو نبودی یا او نبود چنین این و چون آن خوبی و خوشی به من و ما نمی رسید (؟!) این نعمتها را ازو بگیرد و او را نیز از آثار نیک اعمال خود محروم سازد: ؟؟؟!!!
    قرآن کریم در باره انحصار رساندن همه ی نعمتهای بشر به دات اقدس او این گونه روشن گری می کند:
    « إِنَّكَ لَا تَهْدِي مَنْ أَحْبَبْتَ وَلَكِنَّ اللَّهَ يَهْدِي مَنْ يَشَاءُ وَهُوَ أَعْلَمُ بِالْمُهْتَدِينَ » ﴿آیه ۵۶ سوره قصص﴾ و « مَا أَصَابَكَ مِنْ حَسَنَةٍ فَمِنَ اللَّهِ وَمَا أَصَابَكَ مِنْ سَيِّئَةٍ فَمِنْ نَفْسِكَ وَأَرْسَلْنَاكَ لِلنَّاسِ رَسُولًا وَكَفَى بِاللَّهِ شَهِيدًا»﴿آیه ۷۹ سوره نساء﴾ و «... وَمَا رَمَيْتَ إِذْ رَمَيْتَ وَلَكِنَّ اللَّهَ رَمَى وَلِيُبْلِيَ الْمُؤْمِنِينَ مِنْهُ بَلَاءً حَسَنًا إِنَّ اللَّهَ سَمِيعٌ عَلِيمٌ ﴿آیه ۱۷ سوره أنفال﴾ و « ... وَمَا النَّصْرُ إِلَّا مِنْ عِنْدِ اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ عَزِيزٌ حَكِيمٌ » ﴿آیه ۱۰ سوره أنفال﴾ و « فَلَمْ تَقْتُلُوهُمْ وَلَكِنَّ اللَّهَ قَتَلَهُمْ وَمَا رَمَيْتَ إِذْ رَمَيْتَ وَلَكِنَّ اللَّهَ رَمَى وَلِيُبْلِيَ الْمُؤْمِنِينَ مِنْهُ بَلَاءً حَسَنًا إِنَّ اللَّهَ سَمِيعٌ عَلِيمٌ »﴿آیه ۱۷ سوره أنغال﴾ و...
    خداوند حتی مهربانی پیامبر در زمان زندگی آن حضرت را به خود نسبت داده است « فَبِمَا رَحْمَةٍ مِنَ اللَّهِ لِنْتَ لَهُمْ وَلَوْ كُنْتَ فَظًّا غَلِيظَ الْقَلْبِ لَانْفَضُّوا مِنْ حَوْلِكَ فَاعْفُ عَنْهُمْ وَاسْتَغْفِرْ لَهُمْ وَشَاوِرْهُمْ فِي الْأَمْرِ فَإِذَا عَزَمْتَ فَتَوَكَّلْ عَلَى اللَّهِ إِنَّ اللَّهَ يُحِبُّ الْمُتَوَكِّلِينَ » ﴿آیه ۱۵۹ سوره آل عمران﴾.
    خداوند نیز برای تاکید مفاهیم قرآنی فوق وجود توان همیشگی فرا طبیعی و دانش همیشگی فرا طبیعی را نزد پبامبران در قرآن نفی کرده است:« قُلْ لَا أَمْلِكُ لِنَفْسِي نَفْعًا وَلَا ضَرًّا إِلَّا مَا شَاءَ اللَّهُ وَلَوْ كُنْتُ أَعْلَمُ الْغَيْبَ لَاسْتَكْثَرْتُ مِنَ الْخَيْرِ وَمَا مَسَّنِيَ السُّوءُ إِنْ أَنَا إِلَّا نَذِيرٌ وَبَشِيرٌ لِقَوْمٍ يُؤْمِنُونَ » ﴿آیه ۱۸۸ سوره أعراف﴾.
    خداوند در قرآن تاکید می کند بجز چند مورد معجزه تحقق یافته توسط او برای چند تن از پیامبران ، بعلت اقدام همیشگی مشرکان و کافران به تکذیب و متهم ساختن پیامران الهی به سحر و جادو از ارسال معجزه های دیگری خود داری کرده : « وَمَا مَنَعَنَا أَنْ نُرْسِلَ بِالْآيَاتِ إِلَّا أَنْ كَذَّبَ بِهَا الْأَوَّلُونَ وَآتَيْنَا ثَمُودَ النَّاقَةَ مُبْصِرَةً فَظَلَمُوا بِهَا وَمَا نُرْسِلُ بِالْآيَاتِ إِلَّا تَخْوِيفًا ﴿۵۹ سوره اسراء﴾ و فرموده که معجزه های فرا طبیعی را فقط به اقدامهای هراس آفرین منحصر ساخته است.
    قرآن کریم در آیات زیر سهیم سازی بندگان و سایر آفریده ها با خداوند را به بزرگ ترین ظلم و سترگ ترین جنایت توصیف نموده و تهدید کرده است که گناه بزرگ سهیم سازی را نمی بخشد:
    « وَإِذْ قَالَ لُقْمَانُ لِابْنِهِ وَهُوَ يَعِظُهُ يَا بُنَيَّ لَا تُشْرِكْ بِاللَّهِ إِنَّ الشِّرْكَ لَظُلْمٌ عَظِيمٌ » ﴿آیه ۱۳ سوره لقمان﴾ و« إِنَّ اللَّهَ لَا يَغْفِرُ أَنْ يُشْرَكَ بِهِ وَيَغْفِرُ مَا دُونَ ذَلِكَ لِمَنْ يَشَاءُ وَمَنْ يُشْرِكْ بِاللَّهِ فَقَدِ افْتَرَى إِثْمًا عَظِيمًا » ﴿آیه ۴۸ سوره نساء﴾ و « إِنَّ اللَّهَ لَا يَغْفِرُ أَنْ يُشْرَكَ بِهِ وَيَغْفِرُ مَا دُونَ ذَلِكَ لِمَنْ يَشَاءُ وَمَنْ يُشْرِكْ بِاللَّهِ فَقَدْ ضَلَّ ضَلَالًا بَعِيدًا » ﴿آیه ۱۱۶ سوره نساء﴾.خداوند در آیات فوق تهدید کرده که گناه بزرگ سهیم سازی را نمی بخشد.
    باید سر کردگان تشیع باطل و عوام فریب لندنی را در رسانه های عمومی یا در زندان در سمینارهایی به مناظره های قرانی – عقلی کشاند و آنان را که مجملات قرآن و احادیث جعلی متضاد با قرآن را با نادیده گرفتن محکمات مفصل قرآن ابزار گمراهی افکار عمومی قرار داده اند توسط دین شناسان قرآن شناس مؤمن و وفا دار به دین حق خداوند و قرآن و پیرو صدوق مذهب قرآنی اهل بیت پیامبر با ادله ی قرآنی محکم و مفصل و اصول متین استدلال عقلی رسوا و محکوم ساخت و آنان را از سلاح مظلوم نمایی شیادانه ی عوام فریب محروم کرد و مزدوری و نوکری آنان را در خدمت به صهیونیسم و استکبار فاش و آشکار نمود و دشمنی آنان را با اهل بیت پیامبر که با ترفندهای جعلی عوام فریب انجام می دهند و مذهب تشیع را در جهان اسلام بد نام و منفور می سازند نقش بر آب کرد.
    اگر این رسوا سازی با سلاح علمی قرآن و عقل امروز که با لطف الهی حکومت نظام اسلامی در ایران در قدرت است انجام نگیرد فردا دیر است و خدا به ما رحم نخواهد کرد و ما را نخواهد بخشید.
    اگر امروز تلاش صادقانه برای پاگ سازی مذهب فقهی حق تشیع از بدعتهای دورانهای طاغوتها و از ترفندهای عالم نماهای درباری این طاغوتها شروع نشود و ادامه نیابد و به سر انجام خدا پسندانه نرسد فردا بسیار دیر است و خدا و پیامبر و اهل بیت مطهر آن حضرت ما را هرگز نخواهند بخشید.