علیرضا پناهیان | قضاوت ممنوع!


سخنرانی علیرضا پناهیان درباره یک مشکل فراگیر در بین افراد مذهبی


+ 
23

- 
0

عرض x طول

دکمه اشتراک گذاري تلگرام ارسال ويدئو در تلگرام

ارسال نظر
CAPTCHA
کد امنیتی زیر را وارد نمایید.
Image CAPTCHA
Enter the characters shown in the image.
نظرات
(برای مشاهده نظرات کلیک کنید)

  • آن که قتل هم مرتکب شده فقط يگ گناه کرده. اما شايد هزارتا کار خوب داشته باشد! . آيا تو چنان كه مي‌نمايي هستي؟
    آن کس که مست کرده و در خيابان عربده کشيده. اما شايد هزارتا کار خوب داشته باشد! . آيا تو چنان كه مي‌نمايي هستي؟
    آن کس که قوانين رانندگي را رعايت نمي کند. اما شايد هزارتا کار خوب داشته باشد! . آيا تو چنان كه مي‌نمايي هستي؟
    و...
    خلاصه با اين منطق مي شود کلا پليس و برخوردها را تعطيل کرد. چرا که حتي نقص بدترين مجرمان ظاهري است!



    خدا لعنت کند همه آنها که می گویند قضاوت نکنید!

    چزا قضاوت نکنیم؟
    اگر قضاوت نکنیم فرق انسان و حیوان چیست؟
    اصلا برای چه خدا به انسان عقل و شعور داده و پیامبران را ارسال کرده
    کرده اگر قرار است دوغ و دوشاب یکی باشد و ما حق قضاوت نداشته باشیم؟
    و اصلا چرا کل جهان دادگاههایشان را تعطیل نکنند اگر نباید قضاوت کنیم؟
    و فرق شما با فرقه مرجئه چیست؟ آن فرقه هم که بر زبان ائمه اطهار بارها
    لعن شده می گفت قضاوت نکنید! خدا آگاه است ! شاید معاویه هم توبه کرده و
    به بهشت رفته!

    حقیقت این است که اصلا کار عقل انسان دایما قضاوت کردن است.
    کسانی که در جامعه دارند وقیحانه می گویند قضاوت نکنید دقیقا در حال
    ترویج پلورالیسم و احیای تفکر مرجئه هستند

    انسان باید قضاوت کند. باید حق و باطل را از هم تمیز دهد. باید در مورد
    رفتارهای درست و غلط آحاد جامعه قضاوت کند.

    این تفکر احمقانه و ابلهانه که می گوید شاید این فرد که علنا دارد گناه
    می کند شاید آدم خوبی باشد تفکر اسلام نیست. نتیجه التقاط تفکر مرجئه با
    تعلیمات ضاله صوفی نمایان است.

    آری. ممکن است کسی در خفا گناه کند و تو بدانی و حق نداری آن را اعلان
    کنی. هر چند به خودش نهی از منکر کنی. و شاید این شخص موفق به توبه هم
    بشود. اما آن عملکرد او بد است و حق نداری بگویی قضاوت نمی کنم! ولو
    هزار عملکرد خوب هم داشته باشد.

    ممکن است کسی که ملاعام گناه کند و تو هم در اینجا وظیفه جنگیدن و مبارزه
    با او را داری. چون گناه در ملاعام اعلام نبرد با حاکمیت اسلام است. اصلا
    هر گناهی علنی و تکرار شد حکم آن بعد از چند مرتبه تکرار اعدام است. مثل
    حکم روزه خواری علنی برای بار سوم. اما اگر احیانا هکمین فرد توبه کرد
    نمی شود دلیل که بگویی در مورد آن عملکردش قضاوت نمی کنم!

    حتی اگر کسی حر باشد، تا توبه نکرده و در لشکر یزید است باطل است و اگر
    به آن حال بمیرد قطعا اهل جهنم است. تو حق نداری بگویی چون بعدها شاید
    کسی توبه کند پس کلا در مقابل گناه الانش قضاوت نکنیم!

    و اصلا این بهانه احمقانه که فردی مثلا رفته دزدی یا قتل کرده را دادگاه
    قضاوت نکند به بهانه آنکه مثلا فرزند طلاق بوده کارش به بزهکاری کشیده !
    خیر. دادگاه قثضاوت می کند چون خود او اراده بزهکاری را می کند.
    آنچه ما قضاوت می کنیم در مورد اصل اراده شخص است در هر عملکردش.


    پس در اصل لزوم قضاوت تردیدی نیست.

    آنچه باید امثال پناهیان بگویند این است که عجولانه قضاوت نکنید. بدون
    مدرک قضاوت نکنید.

    نه اینکه بگوید اصلا قضاوت نکنید!

  • خدا لعنت کند همه آنها که می گویند قضاوت نکنید!

    چزا قضاوت نکنیم؟
    اگر قضاوت نکنیم فرق انسان و حیوان چیست؟
    اصلا برای چه خدا به انسان عقل و شعور داده و پیامبران را ارسال کرده کرده اگر قرار است دوغ و دوشاب یکی باشد و ما حق قضاوت نداشته باشیم؟
    و اصلا چرا کل جهان دادگاههایشان را تعطیل نکنند اگر نباید قضاوت کنیم؟
    و فرق شما با فرقه مرجئه چیست؟ آن فرقه هم که بر زبان ائمه اطهار بارها لعن شده می گفت قضاوت نکنید! خدا آگاه است ! شاید معاویه هم توبه کرده و به بهشت رفته!

    حقیقت این است که اصلا کار عقل انسان دایما قضاوت کردن است.
    کسانی که در جامعه دارند وقیحانه می گویند قضاوت نکنید دقیقا در حال ترویج پلورالیسم و احیای تفکر مرجئه هستند

    انسان باید قضاوت کند. باید حق و باطل را از هم تمیز دهد. باید در مورد رفتارهای درست و غلط آحاد جامعه قضاوت کند.

    این تفکر احمقانه و ابلهانه که می گوید شاید این فرد که علنا دارد گناه می کند شاید آدم خوبی باشد تفکر اسلام نیست. نتیجه التقاط تفکر مرجئه با تعلیمات ضاله صوفی نمایان است.

    آری. ممکن است کسی در خفا گناه کند و تو بدانی و حق نداری آن را اعلان کنی. هر چند به خودش نهی از منکر کنی. و شاید این شخص موفق به توبه هم بشود. اما آن عملکرد او بد است و حق نداری بگویی قضاوت نمی کنم! ولو هزار عملکرد خوب هم داشته باشد.

    ممکن است کسی که ملاعام گناه کند و تو هم در اینجا وظیفه جنگیدن و مبارزه با او را داری. چون گناه در ملاعام اعلام نبرد با حاکمیت اسلام است. اصلا هر گناهی علنی و تکرار شد حکم آن بعد از چند مرتبه تکرار اعدام است. مثل حکم روزه خواری علنی برای بار سوم. اما اگر احیانا هکمین فرد توبه کرد نمی شود دلیل که بگویی در مورد آن عملکردش قضاوت نمی کنم!

    حتی اگر کسی حر باشد، تا توبه نکرده و در لشکر یزید است باطل است و اگر به آن حال بمیرد قطعا اهل جهنم است. تو حق نداری بگویی چون بعدها شاید کسی توبه کند پس کلا در مقابل گناه الانش قضاوت نکنیم!

    و اصلا این بهانه احمقانه که فردی مثلا رفته دزدی یا قتل کرده را دادگاه قضاوت نکند به بهانه آنکه مثلا فرزند طلاق بوده کارش به بزهکاری کشیده ! خیر. دادگاه قثضاوت می کند چون خود او اراده بزهکاری را می کند.
    آنچه ما قضاوت می کنیم در مورد اصل اراده شخص است در هر عملکردش.


    پس در اصل لزوم قضاوت تردیدی نیست.

    آنچه باید امثال پناهیان بگویند این است که عجولانه قضاوت نکنید. بدون مدرک قضاوت نکنید.

    نه اینکه بگوید اصلا قضاوت نکنید!