بیایید این سنت فراموش شدۀ عاشورایی را احیا کنیم!
حجت الاسلام و المسلمین پناهیان
از امام باقر(ع) «مَنْ زَارَ الْحُسَیْنَ یَوْمَ عَاشُورَاءَ مِنَ المُحَرّم»؛ ثواب این حج و عمره و غزوه ثواب کسی است که با رسول خدا این عبادات را انجام داده. فردی که مخاطب امام باقر(ع) بوده وقتی ثواب باعظمت زیارت امام حسین(ع) را در روز عاشورا میشنود، میگوید خب اگر کسی نتوانست برود کربلا او باید چهکار کند؟
میفرماید وقتی که عاشورا رسید «بَرَزَ إلَى الصَّحراءِ»؛ کسی نتوانست برود کربلا برود صحرا. «أو صَعِدَ سَطحاً مُرتَفِعاً فی دارِهِ»؛ یا برود پشتبام خانۀ خودش. «وأومَأَ إلَیهِ بِالسَّلامِ»؛ اشاره کند به اباعبدالله الحسین و شروع کند سلام دادن به حضرت. اینها کلمات یک فرد عوام نیست.
امسال از الطاف خفیه بوده این وضعیت کرونایی که پیش آمده، خب طبیعتاً وضعیت مطلوبی نیست. ولی عزاداریهای توی محیطهای دربسته را ممنوع اعلام کردند. اتفاقاً خیلی هم خوب شده. بنده در مجالس بسیار بزرگ و باشکوهی هر سال شرکت میکردم توی همین تهران، از خیابانها رد میشدم هیچ خبری نبود آدم غصهاش میشد آخر عاشورا که این نیست. همه در محیطهای دربسته.
یکی از اموری که قدیمها مرسوم بوده از قدیمیها نقل میکنند مینویسند این حرفها را، ولی الآن متروک شده و باید احیاءاش بکنیم عزاداری کردن توی صحراست. برویم توی محیطهای باز. توی محیط بازی هزار نفر یا بیشتر بنشینند حالا با همین فاصله عزاداری بکنند آثار روحی عجیبی دارد. اثر معنوی فوقالعاده خاصی دارد.
یکی از دلایلی که من اصرار میکنم میگویم حال عجیبی دارد به دلیل اینکه یک تجربیاتی از دوران دفاع مقدس و عزاداری توی بیابانها توی ذهنم هست. یک حال و هوای دیگری دارد روی خاک عزاداری کردن.
امروز در کربلا بچههای اباعبدالله الحسین را خاکنشین کردند. بروید با زن و بچههایتان توی صحرا روی خاک بنشینید، شما زیرانداز ببرید برای خودتان. شما در میان دشمن نخواهید بود بگویید یک کسانی بسیجیها بیایند نگهبانی بدهند کسی یکوقت حمله نکند. شما در کمال امنیت هستید الحمدلله. میروید دو ساعت عزاداری میکنید بر میگردید خانههای خودتان. اما بچههای حسین را مقیم کردند توی بیابان. چقدر این صحنه صحنهای است که بهتر یادآور کربلاست؟
کسی نتوانست برود کربلا برود صحرا.
از امام باقر(ع) «مَنْ زَارَ الْحُسَیْنَ یَوْمَ عَاشُورَاءَ مِنَ المُحَرّم»؛ ثواب این حج و عمره و غزوه ثواب کسی است که با رسول خدا این عبادات را انجام داده. فردی که مخاطب امام باقر(ع) بوده وقتی ثواب باعظمت زیارت امام حسین(ع) را در روز عاشورا میشنود، میگوید خب اگر کسی نتوانست برود کربلا او باید چهکار کند؟
میفرماید وقتی که عاشورا رسید «بَرَزَ إلَى الصَّحراءِ»؛ کسی نتوانست برود کربلا برود صحرا. «أو صَعِدَ سَطحاً مُرتَفِعاً فی دارِهِ»؛ یا برود پشتبام خانۀ خودش. «وأومَأَ إلَیهِ بِالسَّلامِ»؛ اشاره کند به اباعبدالله الحسین و شروع کند سلام دادن به حضرت. اینها کلمات یک فرد عوام نیست.
امسال از الطاف خفیه بوده این وضعیت کرونایی که پیش آمده، خب طبیعتاً وضعیت مطلوبی نیست. ولی عزاداریهای توی محیطهای دربسته را ممنوع اعلام کردند. اتفاقاً خیلی هم خوب شده. بنده در مجالس بسیار بزرگ و باشکوهی هر سال شرکت میکردم توی همین تهران، از خیابانها رد میشدم هیچ خبری نبود آدم غصهاش میشد آخر عاشورا که این نیست. همه در محیطهای دربسته.
یکی از اموری که قدیمها مرسوم بوده از قدیمیها نقل میکنند مینویسند این حرفها را، ولی الآن متروک شده و باید احیاءاش بکنیم عزاداری کردن توی صحراست. برویم توی محیطهای باز. توی محیط بازی هزار نفر یا بیشتر بنشینند حالا با همین فاصله عزاداری بکنند آثار روحی عجیبی دارد. اثر معنوی فوقالعاده خاصی دارد.
یکی از دلایلی که من اصرار میکنم میگویم حال عجیبی دارد به دلیل اینکه یک تجربیاتی از دوران دفاع مقدس و عزاداری توی بیابانها توی ذهنم هست. یک حال و هوای دیگری دارد روی خاک عزاداری کردن.
امروز در کربلا بچههای اباعبدالله الحسین را خاکنشین کردند. بروید با زن و بچههایتان توی صحرا روی خاک بنشینید، شما زیرانداز ببرید برای خودتان. شما در میان دشمن نخواهید بود بگویید یک کسانی بسیجیها بیایند نگهبانی بدهند کسی یکوقت حمله نکند. شما در کمال امنیت هستید الحمدلله. میروید دو ساعت عزاداری میکنید بر میگردید خانههای خودتان. اما بچههای حسین را مقیم کردند توی بیابان. چقدر این صحنه صحنهای است که بهتر یادآور کربلاست؟
کسی نتوانست برود کربلا برود صحرا.
ارسال نظر
نظرات
(برای مشاهده نظرات کلیک کنید)
---
مراجع دین شناسی بحکم شرع و عقل موظف اند پاسخ بدهند
با کدام حکم شرعی قطعی الصدور و قطعی الدلاله از جانب خداوند و با کدام دلیل عقلی – منطقی انکار ناپذیر بشر حتی پیامبران حق دارند ، مستقل از اراده ی خداوند یکتا دانای مطلق جهان آفرینش ، با دانش ناچیز بشری خویش برای خود و دیگران بنام دین و مذهب واجب و حرام و مستحب و مکروه الزام آور ابتکار کنند؟؟؟!!!
با کدام حکم شرعی و دلیل عقلی بشر حتی پیامبران حق دارند به واجب و حرام و مستحب و مکروهی که خود با دانش ناچیز خویش بنام دین و مذهب ابتکار کرده اند تقدس دینی و مذهبی ببخشند و دیگران را به تقدیس ابتکارهای خود وادار سازند؟؟؟!!!
با کدام حکم شرعی و دلیل عقلی بشر با دانش ناچیز خود که به کمال هیچ حقیقتی دست رسی ندارد حق یافته است ، بجای خداوند جهان هستی که به کمال حقایق جهان هستی علم فراگیر دارد ، برای دین و مذهب واجب و حرام و مستحب و مکروه ابتکار کند؟؟؟!!!
انبوه بغرنج و گیج و گمراه کننده ی ملغمه ی ابتکارهای بشر بنام دین و مذهب با کدام حکم شرعی از جانب خداوند و با کدام دلیل انکار ناپذیر عقلی ؛ الزام آفرین شده و تقدس یافته اند؟؟؟!!!
مبالغ سترگ بی شماری که بگونه ای روز مره از مال و دارایی مردم و دولتها بنام دین و مذهب الزاما یا داو طلبانه روی پیاده کردن چنین ابتکارهای بشری بی حساب و کتاب و بی هیچ بازده مثبت و سازنده ی قابل اثبات هزینه می شوند بحکم شرع و دلیل عقل چه حکمی می توانند داشته باشند؟؟؟!!!
هزینه کردن روی این ابتکارهای بشری از روز ازل تا کنون برای دین و مذهب و برای دین داری و مذهب داری بشر چه بازده ای داشته اند که بتوان با آن در محضر خداوند شرع و عقل افتخار کرد و رو سفید شد؟؟؟!!!
آیا بشر می پندارد خداوندی که می پرستیم خداوند کمال مطلق حکمت و خرد و نظم است یا خداوند حکمت ستیزی و خرد گریزی و بی نظمی است؟؟؟!!!
چه کسی ادعا کرده انبیا در دین ابتکار شخصی میکردند که شما اینقدر به تی و تاب افتادی؟ اینکه کسی چنین پیشنهادی را بدهد که فرضا در فضای باز عزاداری شود، دست بردن در کجای دین است؟ از اون گذشته این گفته ها عموما نظر شخصی نیست و از کلام هادیان دین و راهنمایان امت به سمت دین و شریعت به دست آمده، کسانی که تبیین دین کردند نه اختراع دین و شارع یقینا حضرت حق است.
---
مراجع دین شناسی بحکم شرع و عقل موظف اند پاسخ بدهند
با کدام حکم شرعی قطعی الصدور و قطعی الدلاله از جانب خداوند و با کدام دلیل عقلی – منطقی انکار ناپذیر بشر حتی پیامبران حق دارند ، مستقل از اراده ی خداوند یکتا دانای مطلق جهان آفرینش ، با دانش ناچیز بشری خویش برای خود و دیگران بنام دین و مذهب واجب و حرام و مستحب و مکروه الزام آور ابتکار کنند؟؟؟!!!
با کدام حکم شرعی و دلیل عقلی بشر حتی پیامبران حق دارند به واجب و حرام و مستحب و مکروهی که خود با دانش ناچیز خویش بنام دین و مذهب ابتکار کرده اند تقدس دینی و مذهبی ببخشند و دیگران را به تقدیس ابتکارهای خود وادار سازند؟؟؟!!!
با کدام حکم شرعی و دلیل عقلی بشر با دانش ناچیز خود که به کمال هیچ حقیقتی دست رسی ندارد حق یافته است ، بجای خداوند جهان هستی که به کمال حقایق جهان هستی علم فراگیر دارد ، برای دین و مذهب واجب و حرام و مستحب و مکروه ابتکار کند؟؟؟!!!
انبوه بغرنج و گیج و گمراه کننده ی ملغمه ی ابتکارهای بشر بنام دین و مذهب با کدام حکم شرعی از جانب خداوند و با کدام دلیل انکار ناپذیر عقلی ؛ الزام آفرین شده و تقدس یافته اند؟؟؟!!!
مبالغ سترگ بی شماری که بگونه ای روز مره از مال و دارایی مردم و دولتها بنام دین و مذهب الزاما یا داو طلبانه روی پیاده کردن چنین ابتکارهای بشری بی حساب و کتاب و بی هیچ بازده مثبت و سازنده ی قابل اثبات هزینه می شوند بحکم شرع و دلیل عقل چه حکمی می توانند داشته باشند؟؟؟!!!
هزینه کردن روی این ابتکارهای بشری از روز ازل تا کنون برای دین و مذهب و برای دین داری و مذهب داری بشر چه بازده ای داشته اند که بتوان با آن در محضر خداوند شرع و عقل افتخار کرد و رو سفید شد؟؟؟!!!
آیا بشر می پندارد خداوندی که می پرستیم خداوند کمال مطلق حکمت و خرد و نظم است یا خداوند حکمت ستیزی و خرد گریزی و بی نظمی است؟؟؟!!!