بودجه های مراکز دینی و مذهبی و وجوهات شرعی کجا هزینه می شوند؟
---
بی توجهی مطلق اکثریت متولیان آموزش و تبلیغ دین ومذهب در کشور ما و سکوت آنان در مقابل نوشته های انتقادی که شیوه های غلط متضاد با قرآن و عقل دین داری و مذهب داری مردم را به نقد می گذارند ؛ متاسفانه حقایق بسیار تلخی را از مسئولیت گریزی اکثریت این متولیان از ورود به بحثهای علمی حیاتی و سرنوشت ساز دین و مذهب و بیگانه بودن آنان با اصول شناختهای دین داری و مذهب داری قرآنی و عقلی و نان به نرخ روز خوردن این اکثریت از دین و مذهب را منعکس می کند.
این حقایق بسیار تلخ فاجعه بار ثابت می کنند اکثریت متولیان آموزش و تبلیغ دین در کشور ما به مهم ترین وظیفه ی پیامبر گونه خطیر خود که مصون نگه داشتن دین و مذهب و مصون ن سازی دین دارری و مذهب داری مردم از تحریف و کج روی ، و دفاع از دین و مذهب در مقابل تحریف گریهااست هرگز عمل نمی کنند ؛ و مبالغ کلانی را که بعنوان بودجه از دولت و بعنوان وجوهات شرعی از مردم برای شغل و وظیفه ی خطیر خود دریافت می کنند بیهوده هدر می دهند و در زمینه ی این وظیفه ی خطیر کلا بی تفاوت اند و هرگز پاسخ گو نیستند.
در حالی که انبوه من در آودیها و خرافات آمیخته با دین و مذهب ، دین داری و مذهب داری مردم را بگونه ای فاجعه بار تباه می کنند هیچ اثر سازمان یافته و ضابطه مندی بجز سکوت و مدارا از متولیان آموزش و تبلیغ دین برای جلو گیری از این فاجعه ی عظمی در میان مردم و در میدان عمل دیده نمی شود.
تا چه اندازه به رهنمودهای خدا و معصوم تعهد داشته ایم؟
---
خداوند مهربان در قرآن می فرماید: «...فَبَشِّرْ عِبَادِ . الَّذِينَ يَسْتَمِعُونَ الْقَوْلَ فَيَتَّبِعُونَ أَحْسَنَهُ أُولَئِكَ الَّذِينَ هَدَاهُمُ اللَّهُ وَأُولَئِكَ هُمْ أُولُو الْأَلْبَابِ » ﴿ آیات ۱۷ و ۱۸ سوره زمر ﴾
واز امیر مؤمنان حضرت علی (ع) نقل گردیده که فرموده است: «انظر الی ما قیل و لا تنظر الی من قال»
ما باید به خود بنگریم و ببینیم تا چه انداز در رفتار و گفتار و پندار خود به اندرزهای خداوند و اولیای مقرب خدا پایبند بوده ایم ؛ و آنگاه پیش از این که در معرض حساب و باز خواست خداوند قرار گیریم به واکاوی و حساب رفتارها و گفتارها و پندارهای خود ، که بی تردید مورد بازخواست خداوند قرار خواهند گرفت و ترتیب اثر خواهند یافت ، بپردازیم ، و پیش از حساب رسی روز قیامت ؛ محض رضای خدا صادقانه و با ایمان خطاها و گناهان خود را اصلاح و جبران نماییم.
خداوند چه نشانی را برا ی روز قیامت کتمان کنندگان حقایق قرآن آماده کرده است؟
---
اصرار بر حذف روشنگریهای قرآنی و عقلی بجز کتمان حقایق قرآن که بحکم خداوند در قرآن کتمان کننده را مشمول لعن و نفرین خداوند و دچار عذاب الهی می کند چه نتیجه ی دیگری دارد؟
خداوند تنها دانای مطلق حسابگر حسابرس در قرآن کریم در باره ی این کتمان کنندگان با هشدار تاکید می کند:« إِنَّ الَّذِينَ يَكْتُمُونَ مَا أَنْزَلَ اللَّهُ مِنَ الْكِتَابِ وَيَشْتَرُونَ بِهِ ثَمَنًا قَلِيلًا أُولَئِكَ مَا يَأْكُلُونَ فِي بُطُونِهِمْ إِلَّا النَّارَ وَلَا يُكَلِّمُهُمُ اللَّهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَلَا يُزَكِّيهِمْ وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ . أُولَئِكَ الَّذِينَ اشْتَرَوُا الضَّلَالَةَ بِالْهُدَى وَالْعَذَابَ بِالْمَغْفِرَةِ فَمَا أَصْبَرَهُمْ عَلَى النَّارِ. ذَلِكَ بِأَنَّ اللَّهَ نَزَّلَ الْكِتَابَ بِالْحَقِّ وَإِنَّ الَّذِينَ اخْتَلَفُوا فِي الْكِتَابِ لَفِي شِقَاقٍ بَعِيدٍ» ﴿ آیات ۱۷۴ و۱۷۵ و۱۷۶ سوره بقره﴾ ، و نیز تاکید می کند: « إِنَّ الَّذِينَ يَكْتُمُونَ مَا أَنْزَلْنَا مِنَ الْبَيِّنَاتِ وَالْهُدَى مِنْ بَعْدِ مَا بَيَّنَّاهُ لِلنَّاسِ فِي الْكِتَابِ أُولَئِكَ يَلْعَنُهُمُ اللَّهُ وَيَلْعَنُهُمُ اللَّاعِنُونَ » ﴿ آیه ۱۵۹ سوره بقره ﴾.
اصرار کنندگان بر کتمان حقایق قرآن بجز دشمنی علیه خدا و رسول و اهل بیت و بجز مسخره کردن سخنان خدا چه هنر دیگری را عرضه می کنند؟
سینه ی سیاه و تاریک کتمان کنندگان روشنگریهای قرآنی در قیامت شایسته ی چه مدال و نشانی خواهد بود بجز مدال رسوایی و سر افکندگی و نشان دشمن خدا و پیامبر و دشمن و بدنام کننده عترت مطهر آن حضرت؟
نسبت دادن سخنان ناهماهنگ با قرآن و عقل را به معصوم چگونه باور کنیم؟
---
وقتی که در قرآن کریم بر زبان حضرت عیسی(ع) در خطاب به خداوند تاکیده شده است: «... تَعْلَمُ مَا فِي نَفْسِي وَلَا أَعْلَمُ مَا فِي نَفْسِكَ إِنَّكَ أَنْتَ عَلَّامُ الْغُيُوبِ ﴿ آیه ۱۱۶ سوره مائده ﴾
و همچنان : « هُوَ الَّذِي يُحْيِي وَيُمِيتُ فَإِذَا قَضَى أَمْرًا فَإِنَّمَا يَقُولُ لَهُ كُنْ فَيَكُونُ » ﴿ آیه ۶۸ سوره غافر ﴾ ؛
چگونه می توان صحت این بخش از دعای فرج را که به حضرت سجاد (ع) نسبت داده شده است و در آن آمده « وَمَضَتْ عَلى اِرادَتِكَ الاْشْياءُ، فَهِيَ بِمَشِيَّتِكَ دُونَ قَوْلِكَ مُؤْتَمِرَةٌ، وَبِإِرادَتِكَ دُونَ نَهْيِكَ مُنْزَجِرَةٌ ..» که فرمان برداری و خود داری آفریدگان از مشیت مثبت ناگفته و از اراده ی منفی ناگفته ی خداوند را در ناهماهنگی با آیات فوق گوشزد می کند تصور و تفسیر و باور کرد؟؟؟!!!
با وجود آیات قرآنی فوق و بسیاری از آیات مشابه دیگر چگونه و با چه دلیل از قرآن و عقل می توان به اثبات رساند که آفریدگان می توانند به اراده و مشیت نا گفته و نهان خداوندآگاهی پیدا کنند و چگونه می توانند به درون اراده و مشیت نهان خداوند جهان هستی نفوذ پیدا کنند؟؟؟!!!
آیا تضاد جملات فوق از دعای فرج با صریح قرآن و ناتوانی عقل از اثبات صحت این جملات نباید ما را وادار کند برای احراز صحت نسبت هر سخنی به معصوم حقیقت این صحت را باعرضه به محکمات مفصل قرآن و به اصول استدلال عقلی پیش از پذیرفتن به کنجکاوی قرآنی و عقلی بگذاریم تا خدای نکرده به گناه کبیره ی دادن نسبت دروغ به خدا و معصوم دچار نشویم؟؟؟!!!
---
بی توجهی مطلق اکثریت متولیان آموزش و تبلیغ دین ومذهب در کشور ما و سکوت آنان در مقابل نوشته های انتقادی که شیوه های غلط متضاد با قرآن و عقل دین داری و مذهب داری مردم را به نقد می گذارند ؛ متاسفانه حقایق بسیار تلخی را از مسئولیت گریزی اکثریت این متولیان از ورود به بحثهای علمی حیاتی و سرنوشت ساز دین و مذهب و بیگانه بودن آنان با اصول شناختهای دین داری و مذهب داری قرآنی و عقلی و نان به نرخ روز خوردن این اکثریت از دین و مذهب را منعکس می کند.
این حقایق بسیار تلخ فاجعه بار ثابت می کنند اکثریت متولیان آموزش و تبلیغ دین در کشور ما به مهم ترین وظیفه ی پیامبر گونه خطیر خود که مصون نگه داشتن دین و مذهب و مصون ن سازی دین دارری و مذهب داری مردم از تحریف و کج روی ، و دفاع از دین و مذهب در مقابل تحریف گریهااست هرگز عمل نمی کنند ؛ و مبالغ کلانی را که بعنوان بودجه از دولت و بعنوان وجوهات شرعی از مردم برای شغل و وظیفه ی خطیر خود دریافت می کنند بیهوده هدر می دهند و در زمینه ی این وظیفه ی خطیر کلا بی تفاوت اند و هرگز پاسخ گو نیستند.
در حالی که انبوه من در آودیها و خرافات آمیخته با دین و مذهب ، دین داری و مذهب داری مردم را بگونه ای فاجعه بار تباه می کنند هیچ اثر سازمان یافته و ضابطه مندی بجز سکوت و مدارا از متولیان آموزش و تبلیغ دین برای جلو گیری از این فاجعه ی عظمی در میان مردم و در میدان عمل دیده نمی شود.
---
خداوند مهربان در قرآن می فرماید: «...فَبَشِّرْ عِبَادِ . الَّذِينَ يَسْتَمِعُونَ الْقَوْلَ فَيَتَّبِعُونَ أَحْسَنَهُ أُولَئِكَ الَّذِينَ هَدَاهُمُ اللَّهُ وَأُولَئِكَ هُمْ أُولُو الْأَلْبَابِ » ﴿ آیات ۱۷ و ۱۸ سوره زمر ﴾
واز امیر مؤمنان حضرت علی (ع) نقل گردیده که فرموده است: «انظر الی ما قیل و لا تنظر الی من قال»
ما باید به خود بنگریم و ببینیم تا چه انداز در رفتار و گفتار و پندار خود به اندرزهای خداوند و اولیای مقرب خدا پایبند بوده ایم ؛ و آنگاه پیش از این که در معرض حساب و باز خواست خداوند قرار گیریم به واکاوی و حساب رفتارها و گفتارها و پندارهای خود ، که بی تردید مورد بازخواست خداوند قرار خواهند گرفت و ترتیب اثر خواهند یافت ، بپردازیم ، و پیش از حساب رسی روز قیامت ؛ محض رضای خدا صادقانه و با ایمان خطاها و گناهان خود را اصلاح و جبران نماییم.
---
اصرار بر حذف روشنگریهای قرآنی و عقلی بجز کتمان حقایق قرآن که بحکم خداوند در قرآن کتمان کننده را مشمول لعن و نفرین خداوند و دچار عذاب الهی می کند چه نتیجه ی دیگری دارد؟
خداوند تنها دانای مطلق حسابگر حسابرس در قرآن کریم در باره ی این کتمان کنندگان با هشدار تاکید می کند:« إِنَّ الَّذِينَ يَكْتُمُونَ مَا أَنْزَلَ اللَّهُ مِنَ الْكِتَابِ وَيَشْتَرُونَ بِهِ ثَمَنًا قَلِيلًا أُولَئِكَ مَا يَأْكُلُونَ فِي بُطُونِهِمْ إِلَّا النَّارَ وَلَا يُكَلِّمُهُمُ اللَّهُ يَوْمَ الْقِيَامَةِ وَلَا يُزَكِّيهِمْ وَلَهُمْ عَذَابٌ أَلِيمٌ . أُولَئِكَ الَّذِينَ اشْتَرَوُا الضَّلَالَةَ بِالْهُدَى وَالْعَذَابَ بِالْمَغْفِرَةِ فَمَا أَصْبَرَهُمْ عَلَى النَّارِ. ذَلِكَ بِأَنَّ اللَّهَ نَزَّلَ الْكِتَابَ بِالْحَقِّ وَإِنَّ الَّذِينَ اخْتَلَفُوا فِي الْكِتَابِ لَفِي شِقَاقٍ بَعِيدٍ» ﴿ آیات ۱۷۴ و۱۷۵ و۱۷۶ سوره بقره﴾ ، و نیز تاکید می کند: « إِنَّ الَّذِينَ يَكْتُمُونَ مَا أَنْزَلْنَا مِنَ الْبَيِّنَاتِ وَالْهُدَى مِنْ بَعْدِ مَا بَيَّنَّاهُ لِلنَّاسِ فِي الْكِتَابِ أُولَئِكَ يَلْعَنُهُمُ اللَّهُ وَيَلْعَنُهُمُ اللَّاعِنُونَ » ﴿ آیه ۱۵۹ سوره بقره ﴾.
اصرار کنندگان بر کتمان حقایق قرآن بجز دشمنی علیه خدا و رسول و اهل بیت و بجز مسخره کردن سخنان خدا چه هنر دیگری را عرضه می کنند؟
سینه ی سیاه و تاریک کتمان کنندگان روشنگریهای قرآنی در قیامت شایسته ی چه مدال و نشانی خواهد بود بجز مدال رسوایی و سر افکندگی و نشان دشمن خدا و پیامبر و دشمن و بدنام کننده عترت مطهر آن حضرت؟
---
وقتی که در قرآن کریم بر زبان حضرت عیسی(ع) در خطاب به خداوند تاکیده شده است: «... تَعْلَمُ مَا فِي نَفْسِي وَلَا أَعْلَمُ مَا فِي نَفْسِكَ إِنَّكَ أَنْتَ عَلَّامُ الْغُيُوبِ ﴿ آیه ۱۱۶ سوره مائده ﴾
و همچنان : « هُوَ الَّذِي يُحْيِي وَيُمِيتُ فَإِذَا قَضَى أَمْرًا فَإِنَّمَا يَقُولُ لَهُ كُنْ فَيَكُونُ » ﴿ آیه ۶۸ سوره غافر ﴾ ؛
چگونه می توان صحت این بخش از دعای فرج را که به حضرت سجاد (ع) نسبت داده شده است و در آن آمده « وَمَضَتْ عَلى اِرادَتِكَ الاْشْياءُ، فَهِيَ بِمَشِيَّتِكَ دُونَ قَوْلِكَ مُؤْتَمِرَةٌ، وَبِإِرادَتِكَ دُونَ نَهْيِكَ مُنْزَجِرَةٌ ..» که فرمان برداری و خود داری آفریدگان از مشیت مثبت ناگفته و از اراده ی منفی ناگفته ی خداوند را در ناهماهنگی با آیات فوق گوشزد می کند تصور و تفسیر و باور کرد؟؟؟!!!
با وجود آیات قرآنی فوق و بسیاری از آیات مشابه دیگر چگونه و با چه دلیل از قرآن و عقل می توان به اثبات رساند که آفریدگان می توانند به اراده و مشیت نا گفته و نهان خداوندآگاهی پیدا کنند و چگونه می توانند به درون اراده و مشیت نهان خداوند جهان هستی نفوذ پیدا کنند؟؟؟!!!
آیا تضاد جملات فوق از دعای فرج با صریح قرآن و ناتوانی عقل از اثبات صحت این جملات نباید ما را وادار کند برای احراز صحت نسبت هر سخنی به معصوم حقیقت این صحت را باعرضه به محکمات مفصل قرآن و به اصول استدلال عقلی پیش از پذیرفتن به کنجکاوی قرآنی و عقلی بگذاریم تا خدای نکرده به گناه کبیره ی دادن نسبت دروغ به خدا و معصوم دچار نشویم؟؟؟!!!