چرا مراجع دین و سایر دین شناسان حضور لازم همیشگی میان مردم را نمی پذیرند
---
آموزش احکام و اعتقادات دین وظیفه ی قرآنی اصلی غفلت ناپذیر مراجع دین و سایر دین شناس است که می باید با لبیک گویی به دستور خداوند در آیه ۱۲۲ سوره توبه با حضور همیشگی میان مردم و در رسانه های همگانی و در محافل مذهبی برای رفع اطمینان آفرین اشکالات و شبهات ، که اذهان مردم را همیشه درگیر می کنند ، انجام گیرد.
نیامدن همیشگی مراجع دین و سایر دین شناسان به میان مردم برای رفع اطمینان آفرین کامل اشکالات و شبهات دینی و مذهبی با پاسخهای مورد نیاز کامل و واگذار کردن وظیفه حضور همیشگی میان مردم به تبلیغات ناقص رسانه ای و جدا کردن خود از عموم افراد جامعه نوعی خود برتر بینی منفوراست و بعلت آشکار نکردن همیشگی حقایق وحی اصیل الهی پیرامون چگونگی دین داری خدا پسندانه ؛ خشم هلاکت آفرین خداوند را بر می انگیزد .
رفتار مراجع دین و سایر دین شناسان در این گونه جدا ماندن همیشگی از جامعه و بست نشستن در خانه و مدرسه با کشیدن هاله ای از هیبت و قدسیت ساختگی به دور خود هرگز شایسته ی مردان مردم محور خدا نیست و زمینه ی رواج من در آوردیها و خرافات و جعلیات دین زدا میان مردم و تباهی دین داری مردم را همیشه فراهم می سازد .
بی تردید این گونه جدایی از جامعه در تضاد با رفتار خدا پسندانه ی پیامبران است که خود و نمایندگان خود از آگاهان به فقه دین برای آموزش و تبلیغ اطمینان آفرین دین و دادن هشدارهای وحیانی لازم نسبت به هر گونه انحراف و کج روی بنام دین ؛ نزد عموم مردم همیشه حضور می یافتند و با این حضور به اشکالات و شبهات دینی مردم با حقایق محکم و مفصل وحی بی خدشه ی الهی پاسخ مستند و مستدل می دادند ؛ در تضاد آشکار فاجعه بار است .
مردم باید همیشه توسط اشخاص مراجع دین و سایر دین شناسان به حقایق شناختها وهشدارهای وحی اصیل الهی برای مصون ماندن از گرفتاری به انحراف و کج روی در دین داری خود؛ آگاه شوند تا از افتادن در گرداب هلاکت بار من در آوردیها و خرافات و جعلیات روز افزون دین زدای متضاد با وحی اصیل الهی و متضاد با اصول سلیم عقلی در أمان بمانند.
مسئولیت سنگین هرگونه انحراف و کج روی بنام دین و مذهب که مردم دچار آن می شوند نخست متوجه مراجع دین و دین شناسانی است که خود را با عزلت گزینی از جامعه همیشه جدا کرده و خود شخصا از انجام مستقیم وظیفه قرآنی خطیر آموزش و تبلیغ مستند و مستدل دین با کمک حقایق وحیانی اصیل ؛ خود داری می کنند.
سرچشمه ی بی آلایش اصول احکام و اعتقادات دین توحیدی خداوند در حقایق وحی اصیل الهی جای دارد و می باید صحت و سقم هر حکم و اعتقادی که بنام دین خارج از این وحی عرضه می شود با این اصول ارزیابی .
هماهنگی و انسجام هر حکم و اعتقاد غیر و حیانی که به بشر عرضه می گرردد و عدم تضاد آن با اصول مذکور شرط پذیرفتن چنین حکم و اعتقاد غیر وحیانی بنام دین است و در صورت تضاد و تعارض با این اصول چنین حکم و اعتقادی هیچ ارزش دینی ندارد .
پایبندی به هر حکم متضاد و متعارض با وحی اصیل الهی بنام دین و مذهب بحکم بسیاری از هشدارهای محکم و مفصل قرآن گناه کبیره نابخشودنی نزد خداوند بشمار می آید.
انجام وظیفه آگاه سازی مردم به حقایق وحی اصیل الهی در زمینه ی دین داری و مذهب داری توسط اشخاص همه ی مراجع دین و همه ی دین شناسان اگر لحظه ای غفلت شود گناه کبیره نابخشودنی است و پیامدهای شوم همیشگی در دنیا و آخرت دارد ؛ و بی تردید بحکم خداوند برای همه ی غافلان بجز هلاکت و عذاب ابدی الهی بازده و سرنوشت دیگری ندارد.
عزیزان سلام/ پنجشنبه23/10/1400
---
هدف مندی در وجود همه ی آفریده ها یاد آوری می کند این جهان بی هدف و بی برنامه آفریده نشده است
---
بشر با اندکی تامل در وجود با عظمت خود و در وجود آفریده های پیرامون درک می کند آفریدگار محال است این عظمت را بی هدف و بی برنامه دقیق بی نقص و بی ضوابط تنظبم کننده زندگی بهینه آفریده باشد.
خداوند آفریدگار در وحی اصیل تحریف نشده ی خود به پیامبران بویژه در قرآن ؛ اصول فراهم سازی زندگی بهینه را آشکار و قابل درک و انکار ناپذیر با تبیین خوبیها و بدیهای سرشت پذیر با گفتاری گویا و رسا به بشر ابلاغ کرده است .
خداوند عدل مطلق در گزینش میان خوبیها و بدیهای سرشتی ؛ بشر را در آیات محکم و مفصل قرآن آزاد گذاشته و پیامدانتخاب هر گزینه ای را آشکار و خرد پذیر به بشر گوشزد کرده است .
خداوند در وحی اصیل خود ، که با اندیشه های ناقص بشر آلوده نشده است ، با بیان پیامدهای انتخاب هر گزینه ای که بشر برای خود می پذیرد حجت خرد پذیر خود را در این وحی بر بشر بگونه ای گریز ناپذیر به اتمام رسانده است .
عقل و سرشت بشر به او حکم می کنند تنها انتخاب گزینه های وحیانی خوب اند که زمینه ی زندگی بهینه را در این دنیای زود گذر و زمینه ی زندگی جاودانه ی سعادت مند را در قیامت برای او فراهم می سازند.
دین شناسان و رسانه ها بدانند دور زدن حجتهای الهی هلاکت بار است
---
تعلل یا خود داری پایگاه های رسانه ای در پخش روشنگریهای قرآنی و عقلی ؛ نشانگر عدم آگاهی این رسانه ها به شناختهای سرنوشت ساز و عدول ناپذیر فرهنگ دین داری و مذهب داری قرآن است که خداوند برای تعیین چگونگی دین داری خدا پسندانه با وحی رسا و گویا و سرشت نشین و غیر قابل انکار خود که به پیامر اسلام در قرآن ارسال کرده به بشر ابلاغ نموده است.
در یک جامعه دینی برای این که بشر دین داری و مذهب داری خود را خدا پسندانه با دوری از من در آوردیها و خرافات و جعلیات بشری دین زدای ضد قرآن و عقل انجام دهد باید او را به شناختهای غفلت ناپذیر فرهنگ الهی دین داری و مذهب داری قرآنی در برنامه های علمی سازمان یافته در همه سطوح آموزشی و متناسب با هر سطح و در همه ی رسانه ها همگانی ؛ همیشه آگاه ساخت .
محروم ماندن بشر از آگاهی به اصول فرهنگ وحیانی الهی مذکور حاصل یک عمر دین داری و مذهب داری او را تباه می کند و او را بعلت پذیرفتن داو طلبانه ی اسارت در دام من در آوردیها و خرافات و جعلیات متضاد با قرآن و عقل که ساخته و پرداخته ی مغرضان و جاهلان از همنوعان او است بحکم قرآن در آیات قرآنی 103 تا 106 سوره کهف و در آیه 65 سوره ی زمر و در بسیاری از آیات محکم و مفصل هشدارهای قرآن بی تردید به عذاب ابدی گناهان کبیره ی نابخشودنی دچار می سازد.
غفلت غیر قابل توجیه بشر از شناختهای سرنوشت ساز فرهنگ الهی دین داری و مذهب داری قرآنی ، با وجود قرآن کریم و ترجمه های آن در اختیار همگان ؛ هرگز قابل توجیه نیست ؛ زیرا خداوند با ابلاغ این شناختهای رسا و گویا و انکار ناپذیر در وحی خود به پیامبران و ابلاغ این شناختها به بشر حجت های خود را بر تمام بشر در زمینه ی چگونگی دین داری و مذهب داری به اتمام رسانده است.
بنا بر آنچه که در نوشته ی فوق روشن گردید ؛ آگاه سازی پیوسته ی جوامع متدین به شناختهای وحی الهی دین داری و مذهب داری ؛ مهم ترین وظیفه ی پیامبر گونه همه ی مراجع دین شناس و مذهب شناس و همه مراکز آموزش و تبلیغ دین و مذهب برای مصون نگه داشتن دین داری و مذهب داری این جوامع بشری از گرفتار شدن در دام من در آوردیها و خرافات و جعلیات بشری دین زدای متضاد با وحی خرد گرای الهی است .
کتمان حقایق آشکار و قابل درک شناختهای علمی خرد گرای فرهنگ وحیانی دین داری و مذهب داری قرآنی و محروم رها کردن بشر از آگاهی به این شناختها ، بحکم خداوند در قرآن در آیات 159 و 174 سوره بقره ؛ کتمان کنندگان این حقایق را به نفرین خداوند و نفرین مؤمنان وبه پیامدهای شوم ابدی این نفرین در دنیا و آخرت دچار می سازد.
خداوند هیچ شفاعتی را در قیامت در حق کتمان کنندگان حقایق قرانی نمی پذیرد و این کتمان کنندگان از عذابهای الهی ابدی و پیامدهای شوم این کتمان رهایی نخواهند یافت.
روی آوردن به مجملات غیر مفصل و غیر مشروح قرآن برای توجیه این کتمان ؛ دور زدن رسوایی است از هشدارهای قرآنی خداوند که بشر برای ترویج من در آوردیها و خرافات و جعلیات خود بنام دین و مذهب یا با غفلت یا به عمد به کار می برد.
چنین غفلتی با وجود حجتهای آشکار انکار ناپذیر الهی شناختهای قرآنی و ترجمه های این حجتها نزد همگان هرگز در حساب دقیق و بی خطای خداوند در روز قیامت توجیه پذیر نیست و هیچ توجیهی غفلت کنندگان را در روز حساب از عذاب ابدی نجات نخواهد داد .
---
آموزش احکام و اعتقادات دین وظیفه ی قرآنی اصلی غفلت ناپذیر مراجع دین و سایر دین شناس است که می باید با لبیک گویی به دستور خداوند در آیه ۱۲۲ سوره توبه با حضور همیشگی میان مردم و در رسانه های همگانی و در محافل مذهبی برای رفع اطمینان آفرین اشکالات و شبهات ، که اذهان مردم را همیشه درگیر می کنند ، انجام گیرد.
نیامدن همیشگی مراجع دین و سایر دین شناسان به میان مردم برای رفع اطمینان آفرین کامل اشکالات و شبهات دینی و مذهبی با پاسخهای مورد نیاز کامل و واگذار کردن وظیفه حضور همیشگی میان مردم به تبلیغات ناقص رسانه ای و جدا کردن خود از عموم افراد جامعه نوعی خود برتر بینی منفوراست و بعلت آشکار نکردن همیشگی حقایق وحی اصیل الهی پیرامون چگونگی دین داری خدا پسندانه ؛ خشم هلاکت آفرین خداوند را بر می انگیزد .
رفتار مراجع دین و سایر دین شناسان در این گونه جدا ماندن همیشگی از جامعه و بست نشستن در خانه و مدرسه با کشیدن هاله ای از هیبت و قدسیت ساختگی به دور خود هرگز شایسته ی مردان مردم محور خدا نیست و زمینه ی رواج من در آوردیها و خرافات و جعلیات دین زدا میان مردم و تباهی دین داری مردم را همیشه فراهم می سازد .
بی تردید این گونه جدایی از جامعه در تضاد با رفتار خدا پسندانه ی پیامبران است که خود و نمایندگان خود از آگاهان به فقه دین برای آموزش و تبلیغ اطمینان آفرین دین و دادن هشدارهای وحیانی لازم نسبت به هر گونه انحراف و کج روی بنام دین ؛ نزد عموم مردم همیشه حضور می یافتند و با این حضور به اشکالات و شبهات دینی مردم با حقایق محکم و مفصل وحی بی خدشه ی الهی پاسخ مستند و مستدل می دادند ؛ در تضاد آشکار فاجعه بار است .
مردم باید همیشه توسط اشخاص مراجع دین و سایر دین شناسان به حقایق شناختها وهشدارهای وحی اصیل الهی برای مصون ماندن از گرفتاری به انحراف و کج روی در دین داری خود؛ آگاه شوند تا از افتادن در گرداب هلاکت بار من در آوردیها و خرافات و جعلیات روز افزون دین زدای متضاد با وحی اصیل الهی و متضاد با اصول سلیم عقلی در أمان بمانند.
مسئولیت سنگین هرگونه انحراف و کج روی بنام دین و مذهب که مردم دچار آن می شوند نخست متوجه مراجع دین و دین شناسانی است که خود را با عزلت گزینی از جامعه همیشه جدا کرده و خود شخصا از انجام مستقیم وظیفه قرآنی خطیر آموزش و تبلیغ مستند و مستدل دین با کمک حقایق وحیانی اصیل ؛ خود داری می کنند.
سرچشمه ی بی آلایش اصول احکام و اعتقادات دین توحیدی خداوند در حقایق وحی اصیل الهی جای دارد و می باید صحت و سقم هر حکم و اعتقادی که بنام دین خارج از این وحی عرضه می شود با این اصول ارزیابی .
هماهنگی و انسجام هر حکم و اعتقاد غیر و حیانی که به بشر عرضه می گرردد و عدم تضاد آن با اصول مذکور شرط پذیرفتن چنین حکم و اعتقاد غیر وحیانی بنام دین است و در صورت تضاد و تعارض با این اصول چنین حکم و اعتقادی هیچ ارزش دینی ندارد .
پایبندی به هر حکم متضاد و متعارض با وحی اصیل الهی بنام دین و مذهب بحکم بسیاری از هشدارهای محکم و مفصل قرآن گناه کبیره نابخشودنی نزد خداوند بشمار می آید.
انجام وظیفه آگاه سازی مردم به حقایق وحی اصیل الهی در زمینه ی دین داری و مذهب داری توسط اشخاص همه ی مراجع دین و همه ی دین شناسان اگر لحظه ای غفلت شود گناه کبیره نابخشودنی است و پیامدهای شوم همیشگی در دنیا و آخرت دارد ؛ و بی تردید بحکم خداوند برای همه ی غافلان بجز هلاکت و عذاب ابدی الهی بازده و سرنوشت دیگری ندارد.
---
هدف مندی در وجود همه ی آفریده ها یاد آوری می کند این جهان بی هدف و بی برنامه آفریده نشده است
---
بشر با اندکی تامل در وجود با عظمت خود و در وجود آفریده های پیرامون درک می کند آفریدگار محال است این عظمت را بی هدف و بی برنامه دقیق بی نقص و بی ضوابط تنظبم کننده زندگی بهینه آفریده باشد.
خداوند آفریدگار در وحی اصیل تحریف نشده ی خود به پیامبران بویژه در قرآن ؛ اصول فراهم سازی زندگی بهینه را آشکار و قابل درک و انکار ناپذیر با تبیین خوبیها و بدیهای سرشت پذیر با گفتاری گویا و رسا به بشر ابلاغ کرده است .
خداوند عدل مطلق در گزینش میان خوبیها و بدیهای سرشتی ؛ بشر را در آیات محکم و مفصل قرآن آزاد گذاشته و پیامدانتخاب هر گزینه ای را آشکار و خرد پذیر به بشر گوشزد کرده است .
خداوند در وحی اصیل خود ، که با اندیشه های ناقص بشر آلوده نشده است ، با بیان پیامدهای انتخاب هر گزینه ای که بشر برای خود می پذیرد حجت خرد پذیر خود را در این وحی بر بشر بگونه ای گریز ناپذیر به اتمام رسانده است .
عقل و سرشت بشر به او حکم می کنند تنها انتخاب گزینه های وحیانی خوب اند که زمینه ی زندگی بهینه را در این دنیای زود گذر و زمینه ی زندگی جاودانه ی سعادت مند را در قیامت برای او فراهم می سازند.
---
تعلل یا خود داری پایگاه های رسانه ای در پخش روشنگریهای قرآنی و عقلی ؛ نشانگر عدم آگاهی این رسانه ها به شناختهای سرنوشت ساز و عدول ناپذیر فرهنگ دین داری و مذهب داری قرآن است که خداوند برای تعیین چگونگی دین داری خدا پسندانه با وحی رسا و گویا و سرشت نشین و غیر قابل انکار خود که به پیامر اسلام در قرآن ارسال کرده به بشر ابلاغ نموده است.
در یک جامعه دینی برای این که بشر دین داری و مذهب داری خود را خدا پسندانه با دوری از من در آوردیها و خرافات و جعلیات بشری دین زدای ضد قرآن و عقل انجام دهد باید او را به شناختهای غفلت ناپذیر فرهنگ الهی دین داری و مذهب داری قرآنی در برنامه های علمی سازمان یافته در همه سطوح آموزشی و متناسب با هر سطح و در همه ی رسانه ها همگانی ؛ همیشه آگاه ساخت .
محروم ماندن بشر از آگاهی به اصول فرهنگ وحیانی الهی مذکور حاصل یک عمر دین داری و مذهب داری او را تباه می کند و او را بعلت پذیرفتن داو طلبانه ی اسارت در دام من در آوردیها و خرافات و جعلیات متضاد با قرآن و عقل که ساخته و پرداخته ی مغرضان و جاهلان از همنوعان او است بحکم قرآن در آیات قرآنی 103 تا 106 سوره کهف و در آیه 65 سوره ی زمر و در بسیاری از آیات محکم و مفصل هشدارهای قرآن بی تردید به عذاب ابدی گناهان کبیره ی نابخشودنی دچار می سازد.
غفلت غیر قابل توجیه بشر از شناختهای سرنوشت ساز فرهنگ الهی دین داری و مذهب داری قرآنی ، با وجود قرآن کریم و ترجمه های آن در اختیار همگان ؛ هرگز قابل توجیه نیست ؛ زیرا خداوند با ابلاغ این شناختهای رسا و گویا و انکار ناپذیر در وحی خود به پیامبران و ابلاغ این شناختها به بشر حجت های خود را بر تمام بشر در زمینه ی چگونگی دین داری و مذهب داری به اتمام رسانده است.
بنا بر آنچه که در نوشته ی فوق روشن گردید ؛ آگاه سازی پیوسته ی جوامع متدین به شناختهای وحی الهی دین داری و مذهب داری ؛ مهم ترین وظیفه ی پیامبر گونه همه ی مراجع دین شناس و مذهب شناس و همه مراکز آموزش و تبلیغ دین و مذهب برای مصون نگه داشتن دین داری و مذهب داری این جوامع بشری از گرفتار شدن در دام من در آوردیها و خرافات و جعلیات بشری دین زدای متضاد با وحی خرد گرای الهی است .
کتمان حقایق آشکار و قابل درک شناختهای علمی خرد گرای فرهنگ وحیانی دین داری و مذهب داری قرآنی و محروم رها کردن بشر از آگاهی به این شناختها ، بحکم خداوند در قرآن در آیات 159 و 174 سوره بقره ؛ کتمان کنندگان این حقایق را به نفرین خداوند و نفرین مؤمنان وبه پیامدهای شوم ابدی این نفرین در دنیا و آخرت دچار می سازد.
خداوند هیچ شفاعتی را در قیامت در حق کتمان کنندگان حقایق قرانی نمی پذیرد و این کتمان کنندگان از عذابهای الهی ابدی و پیامدهای شوم این کتمان رهایی نخواهند یافت.
روی آوردن به مجملات غیر مفصل و غیر مشروح قرآن برای توجیه این کتمان ؛ دور زدن رسوایی است از هشدارهای قرآنی خداوند که بشر برای ترویج من در آوردیها و خرافات و جعلیات خود بنام دین و مذهب یا با غفلت یا به عمد به کار می برد.
چنین غفلتی با وجود حجتهای آشکار انکار ناپذیر الهی شناختهای قرآنی و ترجمه های این حجتها نزد همگان هرگز در حساب دقیق و بی خطای خداوند در روز قیامت توجیه پذیر نیست و هیچ توجیهی غفلت کنندگان را در روز حساب از عذاب ابدی نجات نخواهد داد .