متاسفانه اسلام در ایران دچار بعضی آخوندهایی شده که صوفیانی اند در لباس تشیع و انحرافات عقیدتی صوفیان را ترویج میکنند
و جالب اینکه مخالفانشان را تهمت جهل میزنند و عقاید باطلشان را نیز با سوء استفاده از آیات متشابه و فلسفه بافی و تشبیه خالق به مخلوق که شرک و کفر است اباطیلشان را برای عوام جا میزنند
مثل محمدحسین طهرانی که نام علامه برایش گذاردند و عقایدش بخلاف اسلام است
چنانچه ادعا کرده:
حق سبحانه و تعالی، خالق است در مرتبه اعلی و مخلوق است در مرتبه دانی، مامور است در مقام پائین، راحم است در افق مبین،مرحوم است در اسفل السافلین!
(الله شناسی ج 3 ص 222)..
از این بهتر نمیتوانسته ادعا کند که همه چیز خداست و خداست که همه چیز است؛ و مخلوق همان خالق است و خالق همان مخلوق است.. در حقیقت اینها خداوند را مخلوق و مملوک و مربوب می شمرند و ادعا دارند مخلوق از ذات خالق و تطوّر و تحوّل خود خالق پس همذات اوست
بخلاف اسلام که خداوند در آن خالق همه چیز و مالک همه چیز و ربّ همه چیز و بخلاف اشیاء و غیر آنهاست و مخلوق و مملوک و مربوب نیست و کُنهِ خداوند متفاوت و بخلاف مخلوقاتش است
در قرآن و کلام اهل البیت(علیهم السلام) میخوانیم که فرمودند:
الله خالق کل شئ، هو ربّ کل شئ، لَهُ کل شئ و هو بخلاف الاشیاء و نظیر این تعابیر..
همین جناب محمدحسین طهرانی در جایی ادعا کرده که اگر استادش(هاشم حداد) بگوید: یک لیوان خون بخور فلفور آن را میخورد؛
(حتّی اگر خداوندِ قرآن و اهل البیت(علیهم السلام)فرموده باشند خوردن خون حرام است)
اولویت آموختن فرهنگ دین داری قرآنی در هر آموزش دینی و مذهبی
---
سخن گفتن در باره دین و مذهب اگر با آگاهی موضوعی به داده های شناختهای رسا و سرشت نشین و قابل درک و اثبات پذیر فرهنگ اصیل دین داری قرآنی در زمینه های خدا شناسی ، پیامبر شناسی ، دین شناسی ، جهان شناسی ، انسان شناسی و رفتار شناسی همراه نباشد سخن سترون و عقیم و مسئولیت زا است و خداوند در قرآن کریم چنین سخنی را بر مسلمانان منع و تحریم کرده و گوش و چشم و دل انسان مؤمن را به پاسخگویی مستدل در قیامت در باره ی چنین سخنی مسئول معرفی نموده است (آیه 36 سوره أسراء) .
شناختهای فرهنگ دینداری قرآنی که بمنزلت قانون اساسی دین اسلام اند می باید در طول عمر هر مسلمان سر لوحه ی آموزش و دانستنیهای دینی و مذهبی او باشند.
باید همیشه برای شناخت درستی و نادرستی یافته هایی که بنام دین و مذهب به مسلمان عرضه می گردند و برای رهایی و مصونیت از هرگونه انحراف و کج روی و گمراهی دینی و مذهبی این یافته ها را بر حسب موضوع با تدبر در قرآن به شناختهای فرهنگ دین داری قرآنی که آموخته است عرضه کند.
بی توجهی و عدم آگاهی همیشگی به شناختهای فرهنگ اصیل دین داری قرآنی بشر را دچار انحراف و گمراهی میکند و در قیامت به مجازاتهای سنگین نابخشودنی هشدارهای قرآنی گرفتار می سازد (آیات 124- 127 سوره طه).
و جالب اینکه مخالفانشان را تهمت جهل میزنند و عقاید باطلشان را نیز با سوء استفاده از آیات متشابه و فلسفه بافی و تشبیه خالق به مخلوق که شرک و کفر است اباطیلشان را برای عوام جا میزنند
مثل محمدحسین طهرانی که نام علامه برایش گذاردند و عقایدش بخلاف اسلام است
چنانچه ادعا کرده:
حق سبحانه و تعالی، خالق است در مرتبه اعلی و مخلوق است در مرتبه دانی، مامور است در مقام پائین، راحم است در افق مبین،مرحوم است در اسفل السافلین!
(الله شناسی ج 3 ص 222)..
از این بهتر نمیتوانسته ادعا کند که همه چیز خداست و خداست که همه چیز است؛ و مخلوق همان خالق است و خالق همان مخلوق است.. در حقیقت اینها خداوند را مخلوق و مملوک و مربوب می شمرند و ادعا دارند مخلوق از ذات خالق و تطوّر و تحوّل خود خالق پس همذات اوست
بخلاف اسلام که خداوند در آن خالق همه چیز و مالک همه چیز و ربّ همه چیز و بخلاف اشیاء و غیر آنهاست و مخلوق و مملوک و مربوب نیست و کُنهِ خداوند متفاوت و بخلاف مخلوقاتش است
در قرآن و کلام اهل البیت(علیهم السلام) میخوانیم که فرمودند:
الله خالق کل شئ، هو ربّ کل شئ، لَهُ کل شئ و هو بخلاف الاشیاء و نظیر این تعابیر..
همین جناب محمدحسین طهرانی در جایی ادعا کرده که اگر استادش(هاشم حداد) بگوید: یک لیوان خون بخور فلفور آن را میخورد؛
(حتّی اگر خداوندِ قرآن و اهل البیت(علیهم السلام)فرموده باشند خوردن خون حرام است)
---
سخن گفتن در باره دین و مذهب اگر با آگاهی موضوعی به داده های شناختهای رسا و سرشت نشین و قابل درک و اثبات پذیر فرهنگ اصیل دین داری قرآنی در زمینه های خدا شناسی ، پیامبر شناسی ، دین شناسی ، جهان شناسی ، انسان شناسی و رفتار شناسی همراه نباشد سخن سترون و عقیم و مسئولیت زا است و خداوند در قرآن کریم چنین سخنی را بر مسلمانان منع و تحریم کرده و گوش و چشم و دل انسان مؤمن را به پاسخگویی مستدل در قیامت در باره ی چنین سخنی مسئول معرفی نموده است (آیه 36 سوره أسراء) .
شناختهای فرهنگ دینداری قرآنی که بمنزلت قانون اساسی دین اسلام اند می باید در طول عمر هر مسلمان سر لوحه ی آموزش و دانستنیهای دینی و مذهبی او باشند.
باید همیشه برای شناخت درستی و نادرستی یافته هایی که بنام دین و مذهب به مسلمان عرضه می گردند و برای رهایی و مصونیت از هرگونه انحراف و کج روی و گمراهی دینی و مذهبی این یافته ها را بر حسب موضوع با تدبر در قرآن به شناختهای فرهنگ دین داری قرآنی که آموخته است عرضه کند.
بی توجهی و عدم آگاهی همیشگی به شناختهای فرهنگ اصیل دین داری قرآنی بشر را دچار انحراف و گمراهی میکند و در قیامت به مجازاتهای سنگین نابخشودنی هشدارهای قرآنی گرفتار می سازد (آیات 124- 127 سوره طه).