خود بزرگ بینی بشر چه دلیلی دارد؟
---
« كَانَ النَّاسُ أُمَّةً وَاحِدَةً فَبَعَثَ اللَّهُ النَّبِيِّينَ مُبَشِّرِينَ وَمُنْذِرِينَ وَأَنْزَلَ مَعَهُمُ الْكِتَابَ بِالْحَقِّ لِيَحْكُمَ بَيْنَ النَّاسِ فِيمَا اخْتَلَفُوا فِيهِ وَمَا اخْتَلَفَ فِيهِ إِلَّا الَّذِينَ أُوتُوهُ مِنْ بَعْدِ مَا جَاءَتْهُمُ الْبَيِّنَاتُ بَغْيًا بَيْنَهُمْ فَهَدَى اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا لِمَا اخْتَلَفُوا فِيهِ مِنَ الْحَقِّ بِإِذْنِهِ وَاللَّهُ يَهْدِي مَنْ يَشَاءُ إِلَى صِرَاطٍ مُسْتَقِيمٍ » ﴿ آیه ۲۱۳ سوره بقره﴾.
بشر که خود به ناچیز بودن دانش خویش و ناچیز بودن توان خود در مقابل عظمت بی مانند جهان هستی آگاه است با چه دانش و توان و دلیل انکار ناپذیر با ظرفیت ناچیز ذهن خویش به خود حق و اجازه می دهد برای چگونگی حقیقت آفریدگار این جهان با عظمت ویژگی و اوصاف تعیین کند و با این ذهن ناچیز بگوید خداوند چون این است و چون آن نیست و باید این گونه با او رفتار کرد و آن گونه رفتار نکرد؟؟؟!!!
اگر خداوند خود خویشتن خویش را با ظواهر قابل دید و قابل درک آثار با عظمت خویش در جهان هستی معرفی نمی کرد با وجود این همه ظواهر بی حد و مرز و غیر قابل حصر در این جهان ؛ بشر هرگز با دانش ناچیز خود به ضرورت یکتا پرستی پی نمی برد و در پرستش خدایان بی حد و حصر بی سر انجام غرق می شد.
ارسال ويدئو در تلگرام
---
« كَانَ النَّاسُ أُمَّةً وَاحِدَةً فَبَعَثَ اللَّهُ النَّبِيِّينَ مُبَشِّرِينَ وَمُنْذِرِينَ وَأَنْزَلَ مَعَهُمُ الْكِتَابَ بِالْحَقِّ لِيَحْكُمَ بَيْنَ النَّاسِ فِيمَا اخْتَلَفُوا فِيهِ وَمَا اخْتَلَفَ فِيهِ إِلَّا الَّذِينَ أُوتُوهُ مِنْ بَعْدِ مَا جَاءَتْهُمُ الْبَيِّنَاتُ بَغْيًا بَيْنَهُمْ فَهَدَى اللَّهُ الَّذِينَ آمَنُوا لِمَا اخْتَلَفُوا فِيهِ مِنَ الْحَقِّ بِإِذْنِهِ وَاللَّهُ يَهْدِي مَنْ يَشَاءُ إِلَى صِرَاطٍ مُسْتَقِيمٍ » ﴿ آیه ۲۱۳ سوره بقره﴾.
بشر که خود به ناچیز بودن دانش خویش و ناچیز بودن توان خود در مقابل عظمت بی مانند جهان هستی آگاه است با چه دانش و توان و دلیل انکار ناپذیر با ظرفیت ناچیز ذهن خویش به خود حق و اجازه می دهد برای چگونگی حقیقت آفریدگار این جهان با عظمت ویژگی و اوصاف تعیین کند و با این ذهن ناچیز بگوید خداوند چون این است و چون آن نیست و باید این گونه با او رفتار کرد و آن گونه رفتار نکرد؟؟؟!!!
اگر خداوند خود خویشتن خویش را با ظواهر قابل دید و قابل درک آثار با عظمت خویش در جهان هستی معرفی نمی کرد با وجود این همه ظواهر بی حد و مرز و غیر قابل حصر در این جهان ؛ بشر هرگز با دانش ناچیز خود به ضرورت یکتا پرستی پی نمی برد و در پرستش خدایان بی حد و حصر بی سر انجام غرق می شد.