ملاک و معیارهای تشخیص دین از ضد دین و مذهب از ضد مذهب چیستند؟
---
احکام و اعتقادات دین و مذهب برای اثبات الهی بودن خود باید از مجموعه ملاکها و معیارهایی برخور دار باشند که حجیت انکار ناپذیر نسبت آنها را به خداوند جهان هستی بی هیچگونه تردید و شبهه ای اثبات کنند.
هر حکم و اعتقادی بنام دین و مذهب اگر فاقد این ملاکها باشد امکان ندارد جزو دین و مذهب الهی باشد و پایبندی به چنین حکم و اعتقادی بنا بر شواهد و قراین قرآنی فراوان نزد خداوند پشیزی ارزش ندارد و عمل به این حکم واعتقاد دخالت در شأن منحصر به خداوند وگناه کبیره ی نابخشودنی است.
ملاکها و معیارهای حجیت قطعی احکام و اعتقادات دین و مذهب الهی شناختهای فرهنگ دین داری و مذهب داری قرآنی هستند که بصورت وحی از جانب خداوند بر پیامبر اسلام (ص) نازل گردیدند و آن حضرت در آیات بسیاری از قرآن مأمور گردیده تنها از این شناخاتها بعنوان دین ناب الهی پیروی کند و فراتر نرود ، و بشر را نیز برای ایجاد زندگی سالم خدا پسندانه به پیروی از این شناختهای انکار ناپذیر فرا خواند.
دانش ناچیز بشر اعم از پیامبران و سایر بندگان مقرب خداوند و غیر مقربان از بشر و غیر بشر با علم جهان شمول خداوند که همه ی حقایق جهان هستی را فرا می گیرد هیچ وجه مشترک قابل مقایسه ای ندارد و بنا بر این هیچ فرد بشری و هیچ آفریده ای در سطحی نیست که بتواند یا از جانب خداوند مجاز باشد بجای خداوند و برای دین منحصر به یگانه ذات حکیم و دانای مطلق او حکم و اعتقاد ابتکار کند و خود را ، والعیاذ بالله ، بجای خدا بپندارد.
بنا برآنچه در بالا توضیح داده شد هر حکم و اعتقادی اگر بنام دین و مذهب جدای از وحی اصیل و انکار ناپذیر و صریح الهی توسط هر فرد بشری صادر شده باشد من در آوردی و خرافه و جعل و باطل است.
پایبندی و عمل هر فرد بشری بنام دین و مذهب به من در آوردی و خرافه و جعل ؛ بحکم قرآن خود خدا پنداری است و چنین فرد بشری در هر سطح و منزلتی که باشد بحکم آیات محکم و مفصل قرآنی 103 تا 106 سوره کهف و آیه 65 سوره زمر و هشدارهای محکم و مفصل بسیار در قرآن بعنوان زیان کار ترین فرد معرفی شده است و حاصل دین داری و مذهب داری تمام عمر خود را از دست می دهد و تباه می کند و مطابق همین آیات در قیامت خود را به عذاب ابدی نابخشودنی الهی دچار خواهد یافت و از هر گونه شفاعت در آن روز محروم خواهد ماند.
پیامبر شناسی قرآن تنها کلید راز امام شناسی است
---
خداوند یگانه ذات اقدس دانا و حکیم مطلق جهان هستی در قرآن می فرماید:« نَحْنُ أَعْلَمُ بِمَا يَقُولُونَ وَمَا أَنْتَ عَلَيْهِمْ بِجَبَّارٍ فَذَكِّرْ بِالْقُرْآنِ مَنْ يَخَافُ وَعِيدِ » ﴿ آیه ۴۵ سوره ق ﴾.
هر انسانی تا با حد و مرزهای و بایدها و نبایدهای پیامبر شناسی قرآن آگاه نشود به امام شناسی راه نخواهد یافت و با این حال در امام شناسی به سوی وادی عمیق گمراهی و کلاف سر در گم انبوه من در آوردیهاو خرافات و جعلیات ساخته و پرداخته ذهن ناقص بشر گام بر خواهد داشت.
شیطان پلید انسان را در این وادی عمیق کمراهی در پیروی از سوگند خود که در قرآن ذکر شده است با این گمراهی بحکم قرآن در آیات محکم و مفصل 103 تا 106 سوره کهف و آیه 65 سوره زمر و بحکم هشدارهای محکم و مفصل قرآنی بسیاری دیگر به تباهی دینداری و مذهب داری دچار خواهد کرد و در قیامت اورا با خود به سوی جهنم و عذاب نابخشودنی پایان ناپذیرابدی الهی خواهد برد.
احادیث و روایاتی که که امام را فراتر از حد و مرزها و بایدها و نبایدهای پیامبر شناسی قرآن معرفی می کنند امکان ندارد از معصوم صادر شده باشند و نسبت چنین احادیث و روایاتی به معصوم محکوم به جعل و دروغ و بطلان اند و پیروی از آنها دهن کجی به قرآن و به رعنمودهای قرآنی خداوند است .
پیروی از احادیث جعلی متضاد با محکمات مفصل قرآن بحکم خداوند در قرآن بی تردید به بی دینی و لامذهبی می و پیامدهای شوم بی دینی و لامذهبی می انجامد.
خداوند در قرآن پیامبر را که متصل به وحی الهی بوده از ابتکار احکام و اعتقادتی فراتر از آنچه در قرآن آمده با تاکیدهای مکرر منع کرده چه رسد به امام که هیچ اتصالی به این وحی نداشته است .
پیامبران خدا حق ندارند فراتر از امتیازاتی که وحی اصیل و انکار ناپذیر الهی به آنان داده است برای خود و خویشاوندان خویش امتیازات بیشتری ابتکار کنند .
آیات محکمی که ذیلا می آیند بی هیچ شبهه ای نشان می دهند که امامت باید با حکم آشکار محکم و مفصل غیر قابل انکار خداوند باشد ، و تنها یگانه ذات اقدس او است که به همه ی نهانهای انسان و جهان آگاهی کامل دارد « وَإِذِ ابْتَلَى إِبْرَاهِيمَ رَبُّهُ بِكَلِمَاتٍ فَأَتَمَّهُنَّ قَالَ إِنِّي جَاعِلُكَ لِلنَّاسِ إِمَامًا قَالَ وَمِنْ ذُرِّيَّتِي قَالَ لَا يَنَالُ عَهْدِي الظَّالِمِينَ » ﴿ آیه ۱۲۴ سوره بقره ﴾ ، و همچمان : « قُلْ لَا يَعْلَمُ مَنْ فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ الْغَيْبَ إِلَّا اللَّهُ وَمَا يَشْعُرُونَ أَيَّانَ يُبْعَثُونَ » ﴿ آیه ۶۵ سوره نمل ﴾.
چیره شدن گرایش خرد گریز ضد دین و مذهب بر رسانه های همگانی
---
پخش هر موضوعی بنام دین و مذهب ، اگر با شناختهای قرآن و اصول استدلال عقلی هم سنخی و هم آهنگی و انسجام نداشته باشد یا با این شناختها در تضاد و تعارض باشد ، در رسانه ها های همگانی رفتاری است ضد ارزشی و ارزشهای اصیل انسان ساز والای دین و مذهب را ، با ترویج من در آوردیها و خرافات و جعلیات ضد محکمات قرآن و غیر قابل اثبات عقلی ، لوث و بدنام و نابود می کند .
اصرار بر ترویج این رویه ضد ارزشی قرآن ستیز و خرد گریز که زمینه ساز ترویج گمراهی و انحراف و تحریف والا ترین ارزشهای انسان ساز الهی در جامعه است و دین داری و مذهب داری اکثریت افراد جامعه را بحکم آیات قرآنی 103 تا 106 سوره کهف و آیه 65 سوره زمر و بحکم آیات محکم و مفصل بسیاری دیگر از هشدارهای قرآن ؛ تباه و نابود می سازد و به ترویج بی دینی و لا مذهبی در جامعه منجر می گردد اگر برای خود در سایه ی حکومتهای لاییک توجیهی پیدا کرده است با چه دلیل از وحی الهی و از اصول استدلال عقلی در سایه ی نظامهای حکومتی که با استفاده از نام دین و مذهب حکومت می کنند می توان برای رواج این اصرار دین ستیز و مذهب ستیز توجیهی پیدا کرد؟؟؟!!!
رواج این رویه ضد ارزشی در اکثریت رسانه های همگانی در سایه ی حکومتهای دین گرا و مذهب گرا و سکوت مطلق اکثریت مراجع دین شناسی و مذهب شناسی و مراکز و نهادهای متولی آموزش و تبلیغ دین و تشویق این رویه توسط این مراکز و نهادها را با چه دلیل از دلایل استدلال منطقی عقل انسانی می توان توجیه کرد؟؟؟!!!
چرا باید قوانین و تشریعات حکومتهای منتسب به دین و مذهب از اصول عقلی بازدارنده ای برای توقف و منع رویه ی ضد ارزشی مذکور تهی باشند؟؟؟!!!
چرا باید دین توحیدی الهی در سایه چنین حکومتهایی در تار و پود دخالتهای ضد ارزشی بشر اسیر بشود و هیچ جدیت ضابطه گرایی در دفاع عالمانه ی قانونمند از این دین و برای مبازه علمی روشمند با این دخالتهای بشری دین زدا در قوانین و تشریعات این حکومتها بصورت شفاف و اجرا پذیر و متکی بر قرآن و عقل دیده نشود وچنین قوانین و تشریعاتی در سایه ی این حکومتهاهیچ مدافع حقیقت گرایی نداشته باشند؟؟؟!!!
البته این حقیقت باید برای همگان آشکار گردد که مذهب بنا بر حکم قرآن در آیه 122 سوره توبه به فقه تبیین احکام الهی شرع منحصر است.
هیچ دلیل قرآنی برای سرایت دادن مذهب به تعیین اعتقادات خارج از قرآن وجود ندارد.
با مقایسه دانش ناچیز بشر با علم فراگیر خداوند و وجود شواهد و قراین قرآنی که وظیفه ی پیامبران را آشکار در تبیین احکام و اعتقادات وحی بی خدشه ی اصیل الهی منحصر می سازند هیچ بشری حتی بندگان مقرب حق ندارند برای دین و مذهب از دانش ناچیز خود اعتقاد ابتکار کنند.
ارسال ويدئو در تلگرام
---
احکام و اعتقادات دین و مذهب برای اثبات الهی بودن خود باید از مجموعه ملاکها و معیارهایی برخور دار باشند که حجیت انکار ناپذیر نسبت آنها را به خداوند جهان هستی بی هیچگونه تردید و شبهه ای اثبات کنند.
هر حکم و اعتقادی بنام دین و مذهب اگر فاقد این ملاکها باشد امکان ندارد جزو دین و مذهب الهی باشد و پایبندی به چنین حکم و اعتقادی بنا بر شواهد و قراین قرآنی فراوان نزد خداوند پشیزی ارزش ندارد و عمل به این حکم واعتقاد دخالت در شأن منحصر به خداوند وگناه کبیره ی نابخشودنی است.
ملاکها و معیارهای حجیت قطعی احکام و اعتقادات دین و مذهب الهی شناختهای فرهنگ دین داری و مذهب داری قرآنی هستند که بصورت وحی از جانب خداوند بر پیامبر اسلام (ص) نازل گردیدند و آن حضرت در آیات بسیاری از قرآن مأمور گردیده تنها از این شناخاتها بعنوان دین ناب الهی پیروی کند و فراتر نرود ، و بشر را نیز برای ایجاد زندگی سالم خدا پسندانه به پیروی از این شناختهای انکار ناپذیر فرا خواند.
دانش ناچیز بشر اعم از پیامبران و سایر بندگان مقرب خداوند و غیر مقربان از بشر و غیر بشر با علم جهان شمول خداوند که همه ی حقایق جهان هستی را فرا می گیرد هیچ وجه مشترک قابل مقایسه ای ندارد و بنا بر این هیچ فرد بشری و هیچ آفریده ای در سطحی نیست که بتواند یا از جانب خداوند مجاز باشد بجای خداوند و برای دین منحصر به یگانه ذات حکیم و دانای مطلق او حکم و اعتقاد ابتکار کند و خود را ، والعیاذ بالله ، بجای خدا بپندارد.
بنا برآنچه در بالا توضیح داده شد هر حکم و اعتقادی اگر بنام دین و مذهب جدای از وحی اصیل و انکار ناپذیر و صریح الهی توسط هر فرد بشری صادر شده باشد من در آوردی و خرافه و جعل و باطل است.
پایبندی و عمل هر فرد بشری بنام دین و مذهب به من در آوردی و خرافه و جعل ؛ بحکم قرآن خود خدا پنداری است و چنین فرد بشری در هر سطح و منزلتی که باشد بحکم آیات محکم و مفصل قرآنی 103 تا 106 سوره کهف و آیه 65 سوره زمر و هشدارهای محکم و مفصل بسیار در قرآن بعنوان زیان کار ترین فرد معرفی شده است و حاصل دین داری و مذهب داری تمام عمر خود را از دست می دهد و تباه می کند و مطابق همین آیات در قیامت خود را به عذاب ابدی نابخشودنی الهی دچار خواهد یافت و از هر گونه شفاعت در آن روز محروم خواهد ماند.
---
خداوند یگانه ذات اقدس دانا و حکیم مطلق جهان هستی در قرآن می فرماید:« نَحْنُ أَعْلَمُ بِمَا يَقُولُونَ وَمَا أَنْتَ عَلَيْهِمْ بِجَبَّارٍ فَذَكِّرْ بِالْقُرْآنِ مَنْ يَخَافُ وَعِيدِ » ﴿ آیه ۴۵ سوره ق ﴾.
هر انسانی تا با حد و مرزهای و بایدها و نبایدهای پیامبر شناسی قرآن آگاه نشود به امام شناسی راه نخواهد یافت و با این حال در امام شناسی به سوی وادی عمیق گمراهی و کلاف سر در گم انبوه من در آوردیهاو خرافات و جعلیات ساخته و پرداخته ذهن ناقص بشر گام بر خواهد داشت.
شیطان پلید انسان را در این وادی عمیق کمراهی در پیروی از سوگند خود که در قرآن ذکر شده است با این گمراهی بحکم قرآن در آیات محکم و مفصل 103 تا 106 سوره کهف و آیه 65 سوره زمر و بحکم هشدارهای محکم و مفصل قرآنی بسیاری دیگر به تباهی دینداری و مذهب داری دچار خواهد کرد و در قیامت اورا با خود به سوی جهنم و عذاب نابخشودنی پایان ناپذیرابدی الهی خواهد برد.
احادیث و روایاتی که که امام را فراتر از حد و مرزها و بایدها و نبایدهای پیامبر شناسی قرآن معرفی می کنند امکان ندارد از معصوم صادر شده باشند و نسبت چنین احادیث و روایاتی به معصوم محکوم به جعل و دروغ و بطلان اند و پیروی از آنها دهن کجی به قرآن و به رعنمودهای قرآنی خداوند است .
پیروی از احادیث جعلی متضاد با محکمات مفصل قرآن بحکم خداوند در قرآن بی تردید به بی دینی و لامذهبی می و پیامدهای شوم بی دینی و لامذهبی می انجامد.
خداوند در قرآن پیامبر را که متصل به وحی الهی بوده از ابتکار احکام و اعتقادتی فراتر از آنچه در قرآن آمده با تاکیدهای مکرر منع کرده چه رسد به امام که هیچ اتصالی به این وحی نداشته است .
پیامبران خدا حق ندارند فراتر از امتیازاتی که وحی اصیل و انکار ناپذیر الهی به آنان داده است برای خود و خویشاوندان خویش امتیازات بیشتری ابتکار کنند .
آیات محکمی که ذیلا می آیند بی هیچ شبهه ای نشان می دهند که امامت باید با حکم آشکار محکم و مفصل غیر قابل انکار خداوند باشد ، و تنها یگانه ذات اقدس او است که به همه ی نهانهای انسان و جهان آگاهی کامل دارد « وَإِذِ ابْتَلَى إِبْرَاهِيمَ رَبُّهُ بِكَلِمَاتٍ فَأَتَمَّهُنَّ قَالَ إِنِّي جَاعِلُكَ لِلنَّاسِ إِمَامًا قَالَ وَمِنْ ذُرِّيَّتِي قَالَ لَا يَنَالُ عَهْدِي الظَّالِمِينَ » ﴿ آیه ۱۲۴ سوره بقره ﴾ ، و همچمان : « قُلْ لَا يَعْلَمُ مَنْ فِي السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ الْغَيْبَ إِلَّا اللَّهُ وَمَا يَشْعُرُونَ أَيَّانَ يُبْعَثُونَ » ﴿ آیه ۶۵ سوره نمل ﴾.
---
پخش هر موضوعی بنام دین و مذهب ، اگر با شناختهای قرآن و اصول استدلال عقلی هم سنخی و هم آهنگی و انسجام نداشته باشد یا با این شناختها در تضاد و تعارض باشد ، در رسانه ها های همگانی رفتاری است ضد ارزشی و ارزشهای اصیل انسان ساز والای دین و مذهب را ، با ترویج من در آوردیها و خرافات و جعلیات ضد محکمات قرآن و غیر قابل اثبات عقلی ، لوث و بدنام و نابود می کند .
اصرار بر ترویج این رویه ضد ارزشی قرآن ستیز و خرد گریز که زمینه ساز ترویج گمراهی و انحراف و تحریف والا ترین ارزشهای انسان ساز الهی در جامعه است و دین داری و مذهب داری اکثریت افراد جامعه را بحکم آیات قرآنی 103 تا 106 سوره کهف و آیه 65 سوره زمر و بحکم آیات محکم و مفصل بسیاری دیگر از هشدارهای قرآن ؛ تباه و نابود می سازد و به ترویج بی دینی و لا مذهبی در جامعه منجر می گردد اگر برای خود در سایه ی حکومتهای لاییک توجیهی پیدا کرده است با چه دلیل از وحی الهی و از اصول استدلال عقلی در سایه ی نظامهای حکومتی که با استفاده از نام دین و مذهب حکومت می کنند می توان برای رواج این اصرار دین ستیز و مذهب ستیز توجیهی پیدا کرد؟؟؟!!!
رواج این رویه ضد ارزشی در اکثریت رسانه های همگانی در سایه ی حکومتهای دین گرا و مذهب گرا و سکوت مطلق اکثریت مراجع دین شناسی و مذهب شناسی و مراکز و نهادهای متولی آموزش و تبلیغ دین و تشویق این رویه توسط این مراکز و نهادها را با چه دلیل از دلایل استدلال منطقی عقل انسانی می توان توجیه کرد؟؟؟!!!
چرا باید قوانین و تشریعات حکومتهای منتسب به دین و مذهب از اصول عقلی بازدارنده ای برای توقف و منع رویه ی ضد ارزشی مذکور تهی باشند؟؟؟!!!
چرا باید دین توحیدی الهی در سایه چنین حکومتهایی در تار و پود دخالتهای ضد ارزشی بشر اسیر بشود و هیچ جدیت ضابطه گرایی در دفاع عالمانه ی قانونمند از این دین و برای مبازه علمی روشمند با این دخالتهای بشری دین زدا در قوانین و تشریعات این حکومتها بصورت شفاف و اجرا پذیر و متکی بر قرآن و عقل دیده نشود وچنین قوانین و تشریعاتی در سایه ی این حکومتهاهیچ مدافع حقیقت گرایی نداشته باشند؟؟؟!!!
البته این حقیقت باید برای همگان آشکار گردد که مذهب بنا بر حکم قرآن در آیه 122 سوره توبه به فقه تبیین احکام الهی شرع منحصر است.
هیچ دلیل قرآنی برای سرایت دادن مذهب به تعیین اعتقادات خارج از قرآن وجود ندارد.
با مقایسه دانش ناچیز بشر با علم فراگیر خداوند و وجود شواهد و قراین قرآنی که وظیفه ی پیامبران را آشکار در تبیین احکام و اعتقادات وحی بی خدشه ی اصیل الهی منحصر می سازند هیچ بشری حتی بندگان مقرب حق ندارند برای دین و مذهب از دانش ناچیز خود اعتقاد ابتکار کنند.