فیلمی پس از شکنجه "تقی دریابی" خبرنگار شیعه افغانستانی که توسط طالبان شکنجه شد
تقی دریابی، گزارشگر روزنامه "اطلاعات روز" بهخاطر حضور در غرب کابل و خبر رسانی از قیام مردم دشتبرچی،
توسط طالبان دستگیر و به شدت شکنجه شده و او را با تازیانه زدند. او از برادران شیعه و هزاره است که صبح روز چهارشنبه
خبر تظاهرات بزرگ شیعیان غرب کابل را مخابره میکرد. این فیلم کوتاه حالت او بعد از شکنجه و رهایی از نزد طالبان
و انتقالش به شفاخانه است.
توسط طالبان دستگیر و به شدت شکنجه شده و او را با تازیانه زدند. او از برادران شیعه و هزاره است که صبح روز چهارشنبه
خبر تظاهرات بزرگ شیعیان غرب کابل را مخابره میکرد. این فیلم کوتاه حالت او بعد از شکنجه و رهایی از نزد طالبان
و انتقالش به شفاخانه است.
ارسال نظر
نظرات
(برای مشاهده نظرات کلیک کنید)
اولا اینکه کلا اشتباه فهمیدی عزیزجان. این تظاهرات در غرب کابل رخ داده.
دوما اینکه خبرنگار هم افغانستانی هست.
سوما اینکه من ایرانی هستم و بی اذن رهبری ، مداخله نمیکنیم.
چهارما اینکه اون ها خونه شون رو ول نکردن، چون خونه شون در اشغال آمریکا و انگلیس بوده.
دقیقا مثل ملت فلسطین که پس از انگلیس بدست صهیونیست ها افتاد.
پنجم اینکه متن شما سراسر نژادپرستی و فاشیست بودن رو نشون میده همانطور که از رفتارهای طالبان طی پیگیری های گسترده مشاهده شده
و یک نمونه کوچکش کوچ دادن اجباری مردم پنجشیر از اون منطقه و محو قومیت هاست.
اگرچه با کامنتت و علی الخصوص با بخش پایانی اون که به مخاطب افغان گفتی: "اومدی اینجا بابت دخالت دیگری از دور داد میزنی؟ وقتی توی بی غیرت خونه ت رو ول میکنی یکی دیگه میاد صاحب میشه¡" به شدت "موافق" هستم،
والبته...
به نظر بنده از منظر یک ایرانی، دغدغه خواهر و برادر غیور افغان دغدغه ی هر ایرانی اصیل باورمند به "وحدت کلمه" است، همانطور که دغدغه هر آزاده ای در هر جای زمین باشد.
ما نباید نه تنها نسبت به همسایگانمان بلکه در باره یکایک انسان های آزادیخواه و مشتاق به رستگاری حساس و غیور باشیم. ازیرا که از بسی دیرباز تا کنون پیشتاز و پیشگام نیکویی و صلح و آرامش و برتر از آن ترویج عدالت و داعیه دار پرچم حقانیت بوده ایم و انشاءاللّه هستیم و خواهیم بود.
لذا صرف نظر از شیطنت دشمنان ایران و افغانستان که جهت اهداف شوم نظیر ایجاد شکافِ هزینه بر بین ما و افغانها، دائما محرک معدودی افغان تریبوندار در ایران و سایر میشوند
نمیتوان منکر عظمت آغوش و پناه مهربان مام ایران عزیز و بلند شد که در مقام حَکَم و راهنما برای همسایگان خویش برآید.
اگر افغانها مشتاقند به سپردن داوری به ایران امروز، آن دیگر برخاسته از اعتماد مطلق ایشان به ما و بر حسب تجربیات مفیدشان از تلاش ایرانیان در احقاق حق در جهان است و بس! و جنبه ی دیگری ندارد...
روا نیست دست رها شده در تلاطم سیاست را که یاری میطلبد، خالی از "تور ماهیگیری" رها کنیم! در غیر این صورت یا دشمن او را غرق خواهد کرد و یا بی نصیب از صید خواهد گذاشت... که در هر دو حالت محصول پشیمانی اش ما را نیز در سهم دلسوزانه ی همسایگیمان بی نصیب نمیگذارد...