اختلال دو قطبی چگونه تشخیص داده می‌شود؟

امروز می‌خواهیم با هم سفری به دنیای پر تلاطم اختلال دو قطبی داشته باشیم. شاید نام این اختلال را شنیده باشید، شاید هم کسی نزدیک‌تان با آن دست و پنجه نرم می‌کند. به هر حال، آگاهی از این چالش روانی مهم است، چرا که می‌تواند زندگی فرد مبتلا و اطرافیانش را تحت تاثیر قرار دهد. در ادامه این مقاله نکات مهمی که برای تشخیص این اختلال مهم است را بررسی میکنیم و درباره آن اطلاعات بیشتری به شما میدهیم تا به سرعت مشکلات را در خودتان و یا دوستان و عزیزان خود تشخیص و از کمک های یک مشاور و متخصص حرفه ای استفاده کنید.

اختلال دو قطبی، که پیش‌تر با نام افسردگی-شیدایی شناخته می‌شد، وضعیتی است که با تغییرات شدید خلقی مشخص می‌شود. این تغییرات، مانند طوفانی در دریای ذهن، فرد را میان اوج‌های سرخوشی و دره‌های عمیق افسردگی در نوسان نگه می‌دارد.

اما چگونه می‌توان تشخیص داد که این تغییرات خلقی، نشانه‌ی اختلال دو قطبی هستند؟ این دقیقا همان سوالی است که قصد پاسخ دادن به آن را در ادامه داریم.

نحوه تشخیص اختلال دو قطبی

تشخیص این اختلال نیازمند ارزیابی دقیق توسط متخصصان روانشناس و روانپزشک است. آن‌ها با در نظر گرفتن معیارهای مشخصی، به این نتیجه می‌رسند که آیا فرد، دچار اختلال دو قطبی نوع یک، نوع دو، یا یکی از زیرمجموعه‌های آن است.

معیارهای اصلی تشخیص اختلال دو قطبی:

• دوره‌های شیدایی یا مانیا: در این دوره‌ها، فرد احساس سرخوشی و انرژی بسیار زیادی را تجربه می‌کند. آن‌ها ممکن است بسیار پر حرف، پر انرژی و پر حواس باشند، نیاز به خواب کمتری داشته باشند، تصمیمات تکانشی بگیرند و احساس خودبزرگ‌بینی کنند. این دوره‌ها می‌تواند چند روز تا چند هفته به طول بیانجامد.
• دوره‌های افسردگی اساسی: در مقابل دوره‌های شیدایی، فرد در دوره‌های افسردگی، احساس غم و ناامیدی عمیقی را تجربه می‌کند. آن‌ها ممکن است علاقه‌ی خود را به فعالیت‌های روزمره از دست بدهند، دچار اختلال در خواب و اشتها شوند، احساس بی‌ارزشی کنند و حتی به خودآسیب‌رسانی فکر کنند. این دوره‌ها نیز می‌تواند چند روز تا چند ماه ادامه داشته باشد.
• شدت و دفعات بروز دوره‌ها: برای تشخیص اختلال دو قطبی، شدت و دفعات بروز این دوره‌ها نیز اهمیت دارد. به طور کلی، برای تشخیص اختلال دو قطبی نوع یک، فرد باید حداقل یک دوره شیدایی کامل را تجربه کرده باشد. برای تشخیص اختلال دو قطبی نوع دو، فرد باید حداقل یک دوره افسردگی اساسی و یک دوره هیپومانیا (شبه‌مانیا) را تجربه کرده باشد.
  
  
   

  علاوه بر این معیارها، متخصصان به موارد زیر نیز توجه می‌کنند:

• سابقه خانوادگی اختلالات روانی: سابقه‌ی ابتلا به اختلالات روانی، از جمله اختلال دو قطبی، در اعضای خانواده‌ی فرد، می‌تواند احتمال ابتلای فرد را افزایش دهد.
• مصرف مواد مخدر و داروها: مصرف مواد مخدر و برخی داروها می‌تواند علائمی شبیه به اختلال دو قطبی ایجاد کند، بنابراین بررسی عادات مصرفی فرد ضروری است و متخصص باید به این مورد نیز دقت کافی داشته باشد.
• شرایط پزشکی دیگر: برخی شرایط پزشکی، مانند اختلالات تیروئید، می‌توانند بر خلق و خوی فرد تأثیر بگذارند و تشخیص اختلال دو قطبی را پیچیده‌تر کنند. به همین دلیل نیز پزشک باید پرونده پزشکی شما را بررسی کند و سپس با بررسی موارد بسیار، تصمیم نهایی خود را بگیرد و درباره بیماری شما نظر درست را دهد.

• تشخیص اختلال دو قطبی اهمیت زیادی دارد، چرا که به درمان زودهنگام و بهبود کیفیت زندگی فرد مبتلا و اطرافیانش کمک می‌کند. درمان اختلال دو قطبی معمولا ترکیبی از روان‌درمانی و داروهای تثبیت‌کننده خلق و خو است. روان‌درمانی به فرد کمک می‌کند تا الگوهای فکری و رفتاری خود را درک کند و آن‌ها را مدیریت کند. داروها نیز به کنترل نوسانات خلقی و پیشگیری از عود مجدد دوره‌ها کمک می‌کنند.

  خوب است به یاد داشته باشیم که اختلال دو قطبی قابل درمان است و افراد مبتلا می‌توانند زندگی شادی و پرباری داشته باشند. با درک درست، حمایت خانواده و جامعه، و پیروی از درمان، می‌توان از طوفان احساسات عبور کرد و به ساحل آرامش رسید. پس اگر شما یا یکی از عزیزانتان این اختلال را دارید، اصلا نگران نباشید، تنها کافیست به یک متخصص مراجعه کنید. کلینیک روان رشد یکی از بهترین مکان هایی است که برای درمان قطعی اختلال دوقطبی میتوانید با خیال راحت به آن مراجعه کنید و از خدمات تخصصی آنها بهره مند شوید.
  
  
  در پایان، اگر نگران خود یا فردی نزدیک‌تان هستید و احتمال می‌دهید که علائم اختلال دو قطبی را داشته باشید، حتماً به یک متخصص روانشناس یا روانپزشک مراجعه کنید. تشخیص و درمان زودهنگام می‌تواند مسیر بهبودی را هموارتر کند. امیدوارم این مطلب برای شما مفید بوده باشد. در صورتی که سوالی دارید یا تجربه‌ای در این زمینه دارید، در بخش نظرات با ما به اشتراک بگذارید.