هست و نیست
نیست که نداریم و چیزی نیست که باشد
پس یک هستی بیش نیست
همین هستی بی حد از همه لحاظ که محدود به زمان و مکان نیست و جایی نیست که نباشد پس ازلی و ابدیست عین حقیقتی است بخود زنده و پاینده که بی نهایت دانا و تواناست
یعنی باید حقیقتی، ذاتی باشد که مصداق هستی بی حد باشد
آن، یا او خالق عالَم است یعنی همه چیز را ایجاد کرده و ساخته و نگه داشته و تغییر میدهد بی آنکه خودش تغییری بکند و شباهتی به آنها داشته باشد
برای همین ما به مخلوقات می گوییم عالَم هستی؛ نه خودِ هستی؛ عالَم یعنی نشانه؛
نشانه هستی؛ نشانه یعنی آیت؛
ما به این حقیقت بی حد زنده بخود پاینده ای که توانایی و دانایی نامحدودی دارد و عین هستی است؛ میگوییم: خدا( زنده ی بخود پاینده)
عالَم هستی یعنی نشانه هستی
نشانه یعنی آیت
در دار هستی حقیقت و ذات بی حدّی است که تحقّق دارد و خداست
پس، عالَم نشانه خداست
عالَم آیت الله است
مخلوقات آیات الله است
وَمِنْ آيَاتِهِ خَلْقُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَثَّ فِيهِمَا مِن دَابَّةٍ ۚ وَهُوَ عَلَىٰ جَمْعِهِمْ إِذَا يَشَاءُ قَدِيرٌ ﴿٢٩﴾
و از نشانه های او خلقت آسمان ها و زمین است و آنچه از جنبنده میان آن دو پراکنده است، و او هرگاه بخواهد بر جمع کردنشان تواناست. (۲۹) الشوری
نیست که نداریم و چیزی نیست که باشد
پس یک هستی بیش نیست
همین هستی بی حد از همه لحاظ که محدود به زمان و مکان نیست و جایی نیست که نباشد پس ازلی و ابدیست عین حقیقتی است بخود زنده و پاینده که بی نهایت دانا و تواناست
یعنی باید حقیقتی، ذاتی باشد که مصداق هستی بی حد باشد
آن، یا او خالق عالَم است یعنی همه چیز را ایجاد کرده و ساخته و نگه داشته و تغییر میدهد بی آنکه خودش تغییری بکند و شباهتی به آنها داشته باشد
برای همین ما به مخلوقات می گوییم عالَم هستی؛ نه خودِ هستی؛ عالَم یعنی نشانه؛
نشانه هستی؛ نشانه یعنی آیت؛
ما به این حقیقت بی حد زنده بخود پاینده ای که توانایی و دانایی نامحدودی دارد و عین هستی است؛ میگوییم: خدا( زنده ی بخود پاینده)
عالَم هستی یعنی نشانه هستی
نشانه یعنی آیت
در دار هستی حقیقت و ذات بی حدّی است که تحقّق دارد و خداست
پس، عالَم نشانه خداست
عالَم آیت الله است
مخلوقات آیات الله است
وَمِنْ آيَاتِهِ خَلْقُ السَّمَاوَاتِ وَالْأَرْضِ وَمَا بَثَّ فِيهِمَا مِن دَابَّةٍ ۚ وَهُوَ عَلَىٰ جَمْعِهِمْ إِذَا يَشَاءُ قَدِيرٌ ﴿٢٩﴾
و از نشانه های او خلقت آسمان ها و زمین است و آنچه از جنبنده میان آن دو پراکنده است، و او هرگاه بخواهد بر جمع کردنشان تواناست. (۲۹) الشوری