برنامه شناسنامه - مسعود پزشکیان

مجری: از جراحی هایتان شروع کنیم، آخرین عمل قلبی که انجام دادید کی بود؟ پزشکیان: دیروز بود. مجری: برای چه کسی بود؟ پزشکیان: من چون مستقلا زیاد عمل نمی‌کنم، برای این که از مهارت دور نمانیم و بتوانیم کار کنیم و فردا اگر لازم شد، کاری غیر از طبابت نداشته باشیم و دست مان نلرزد و فراموش‌مان نشود هفته‌ای یکی دو سه روز با بچه‌ها می‌رویم عمل می‌کنیم، تبریز، تهران. مجری: من شنیدم فقط تبریز می‌روید. پزشکیان: بچه‌هایی که در تهران هستند، مریض‌هایی که دارند را با هم عمل می‌کنیم. مجری: معمولا چقدر می‌گیرید از هر عمل؟ پزشکیان: من که هیچ وقت از مریض پول نگرفتم و نمی‌گیرم؛ آن چیزی که از نظر دولت می‌دهند. مجری: خصوصی کار نمی‌کنید؟ پزشکیان: نه من مجوز مطب هم برای خودم نگرفته‌ام، نه مجوز مطبی دارم. می‌توانستم بگیرم؛ همه‌ی پزشک‌ها می‌گیرند؛ من معتقدم طبابت تجارت نیست؛ در دنیا هم به این نتیجه رسیده‌اند که طبابت تجارت نیست. انسان کالا نیست که ما طبابت را بخواهیم خصوصی کنیم. در کل دنیا به خصوص در کشورهایی که روی خصوصی حرف دارند و خصوصی سازی می‌کنند و می‌گویند همه چیز را به بازار واگذار کنید خودشان در رابطه با سلامت خیلی از کشورهای توسعه یافته سلامت‌شان را به خصوصی و بازار واگذار نکردند. مجری: چند درصد از طبیب‌های ما اعتقاد شما را دارند؟ پزشکیان: آمار ندارم. سیستم کشور ما متاسفانه طبیب‌های ما را که اکثرا بچه‌هایی درس‌خوان، مودب، خوش برخورد بودند؛ کسانی که طبیب می‌شوند تا زمانی که درس می‌خوانند جز نفرات اول کلاس‌شان هستند ولی سیستم طوری بار می‌آورد که همه را سوق می‌دهد به آن سمتی که نباید رفت؛ تقصیر پزشکان ما نیست تقصیر سیستمی است که این طور درست می‌کنند. ما هیچ وقت برای طبیبی که دارد در سیستم برای مردم کار می‌کند، زیاد احترام قائل نیستیم، بزرگان ما قائل نیستند، همین بزرگان ما می‌روند در خصوصی کسی که پول می‌گیرد و خارج از روال کار می‌کند قرارداد می‌بندند، او را تحویل می‌گیرند و به او احترام می‌گذارند و آدمی که سرش را انداخته پایین پول نمی‌گیرد و صادقانه خدمت می‌کند می‌گویند حتما بلد نیست، مگر می‌شود آدم بیست میلیون برای عمل نگیرد و مفت عمل کند حتما گیری ندارد