اگر پیش فرضها غلط باشد ، نتایج غلط خواهد بود.
نمی دونم چجوری بگم؟ جمله علتها ز نادانی بود صحیح ، اما من نادان که کاره ای نیستم. اونیکه با چاپلوسی و باند بازی و پیروی از باد در مسئولیتی نشسته ( فقط به عشق رتبه اش و نه کسب نتایج )که نادان نیست. او میداند چگونه رشد کند ( استعدا و لیاقت چاپلوسی دارد ). رئیس او هم می دانست و رشد کرد. پس اینها " می دانند " که چگونه باید رشد کرد ولی نمی دانند که شاخه زیر پای خود را اره می کنند.
نیروئی را می شناسم که در ابتدای جنگ برای جبهه به ایران آمد . از دفتر امام موظفش کردند که به جائی برود و نه جبهه. اطر افیان او از دستش به عذاب بودند چون اغلب بعد از نماز صبحح می امد و اغلب حدود نماز مغرب می رفت و این برای همقطاران تهدید بود. تا اینکه رئیسش از او خواست که کارت بزند. او می دانست که ب تحریک دیگران است . اگر کارت بزند فردا مورد دیگری را پیش می کشند و آرامش را بر هم می ریزند. این تهرانی زاده به همدان رفت و باز همین موضوع رقابتهای نامشروع و چشم همچشمی های مخرب. به تبریز رفت ، برادری تبریزی ( که این روز ها در تهران ساکن است ) به او گفت که " دهاتی ها تبریز را پر کرده اند " ! تقریباً انتهای جنگ بود رفت و دیگر برنگشت.
این یعنی اگر انقلابی کار کنی ( بر اساس ارزشها از آن جمله حرمت خون شهدا که خون خود را تقدیم کردند ) همکاران احساس تهدید می کنند و ِ بی آبرو حذف خواهی شد. خدا شاهد است که تعجب می کنم شهید سلیمانی چگونه اینهمه خدمت کرد. البته نظریه ای بر مبنای : " آرام بود و نا شناخته " دارم. در تقریباً همه رسانه ها اگر نظری ده کلمه ای ارسال کنید بعضی وقتها سه روز بعد منتشر می شود که کُل خوانندگان مطلب را خوانده و فراموش کرده اند و لذا فرآیند اصل وظیفه رسانه ( ارتقاء خرد جمعی ) اخته می شود.مگر این نیست که میانگیر کار کارمندان در هفته حتی روزی یکساعت کار مفید نیست؟
لذا بفرموده آن بزرگ مشکل ما بیسواد ها نیستند کم سواد ها هستند( نقل ب مضمون ).
همین آقای دانا نمی دانم از کجا می آید و چرا چنین می کند اما ایشان تحلیلی از رهبر دارد که بسیار بسیار قابل احترام است و درکی از انقلاب و مخالفتی دیدنی با رضا ربع پهلوی و مادرش و خاله هایش... اگر نیات خوب باشد یعنی صدائی مفید و قابل احترام در خارج.
ارسال ويدئو در تلگرام
نمی دونم چجوری بگم؟ جمله علتها ز نادانی بود صحیح ، اما من نادان که کاره ای نیستم. اونیکه با چاپلوسی و باند بازی و پیروی از باد در مسئولیتی نشسته ( فقط به عشق رتبه اش و نه کسب نتایج )که نادان نیست. او میداند چگونه رشد کند ( استعدا و لیاقت چاپلوسی دارد ). رئیس او هم می دانست و رشد کرد. پس اینها " می دانند " که چگونه باید رشد کرد ولی نمی دانند که شاخه زیر پای خود را اره می کنند.
نیروئی را می شناسم که در ابتدای جنگ برای جبهه به ایران آمد . از دفتر امام موظفش کردند که به جائی برود و نه جبهه. اطر افیان او از دستش به عذاب بودند چون اغلب بعد از نماز صبحح می امد و اغلب حدود نماز مغرب می رفت و این برای همقطاران تهدید بود. تا اینکه رئیسش از او خواست که کارت بزند. او می دانست که ب تحریک دیگران است . اگر کارت بزند فردا مورد دیگری را پیش می کشند و آرامش را بر هم می ریزند. این تهرانی زاده به همدان رفت و باز همین موضوع رقابتهای نامشروع و چشم همچشمی های مخرب. به تبریز رفت ، برادری تبریزی ( که این روز ها در تهران ساکن است ) به او گفت که " دهاتی ها تبریز را پر کرده اند " ! تقریباً انتهای جنگ بود رفت و دیگر برنگشت.
این یعنی اگر انقلابی کار کنی ( بر اساس ارزشها از آن جمله حرمت خون شهدا که خون خود را تقدیم کردند ) همکاران احساس تهدید می کنند و ِ بی آبرو حذف خواهی شد. خدا شاهد است که تعجب می کنم شهید سلیمانی چگونه اینهمه خدمت کرد. البته نظریه ای بر مبنای : " آرام بود و نا شناخته " دارم. در تقریباً همه رسانه ها اگر نظری ده کلمه ای ارسال کنید بعضی وقتها سه روز بعد منتشر می شود که کُل خوانندگان مطلب را خوانده و فراموش کرده اند و لذا فرآیند اصل وظیفه رسانه ( ارتقاء خرد جمعی ) اخته می شود.مگر این نیست که میانگیر کار کارمندان در هفته حتی روزی یکساعت کار مفید نیست؟
لذا بفرموده آن بزرگ مشکل ما بیسواد ها نیستند کم سواد ها هستند( نقل ب مضمون ).
همین آقای دانا نمی دانم از کجا می آید و چرا چنین می کند اما ایشان تحلیلی از رهبر دارد که بسیار بسیار قابل احترام است و درکی از انقلاب و مخالفتی دیدنی با رضا ربع پهلوی و مادرش و خاله هایش... اگر نیات خوب باشد یعنی صدائی مفید و قابل احترام در خارج.